Zo’n dag…

Woensdag, 5 juni

We nemen afscheid van Klara en Nunoz en vinden het gewoon even gek om daar weg te gaan. Onze Duitse buren hebben een dag bijgeboekt, kennelijk in de veronderstelling dat wij er ook nog een dag zouden zijn. Gisteren hebben we leuke gesprekken met ze gehad, o.a. over Juli Zeh, een duitse auteur van wie ik nu het boek Onder buren aan het lezen ben. De buurvrouw bekijkt het boek met een Duitse blik en die verschilt van de mijne: interessant 🤔…

De andere Nederlandse buren zijn gisteravond op aanraden van Peter de kerk met het prachtige trappenstelsel gaan bekijken omdat die schitterend verlicht schijnt te zijn. Vlak voor we vertrekken worden de foto’s nog even met Peter gedeeld…

…en dan rijden we via Peso de Regua (voor koffie en een stempel in het N2-paspoort) via een zeer landelijke route met smalle wegen en veel opbrekingen en omleidingen naar Porto.

(Peso de Regua)

We staan op camping Orbitur Canidela, ten zuiden van de grote stad en zijn er rond een uur of twee. We eten eerst heerlijke mosselen bij Janette Experience en fietsen daarna door naar de supermarkt Pingo Doce.

Tijdens het shoppen, ga ik even naar het toilet en daar raak ik gewond! Aan de deur, bij het weggaan, en flink ook! Er zit een diepe winkelhaak in mijn onderarm en nadat de manager een Ehbo- verzorging heeft gegeven, moeten we even naar een soort EHBO-post, toevallig om de hoek! Daar wordt door 2 dames geconstateerd dat ik naar t ziekenhuis moet. Lang verhaal kort: met de taxi naar t ziekenhuis en 7 hechtingen!

Bijkomend probleempje: we hebben onvoldoende cash om de taxi te betalen en terwijl ik behandeld wordt, rijdt Peter met de taxichauffeur op en neer naar de camping (spitsuur intussen en ik denk toch wel zo’n 30 km. retour) om geld te halen (en een pasje dat het wél doet bij de ATM’s hier) om de taxi’s te kunnen betalen.

Om 19.00 uur ‘s avonds zijn we thuis. We hebben dan de boodschappen bij Pingo opgehaald en zijn met de fiets terug gereden naar de camping.

Ook als de verdoving is uitgewerkt, valt t allemaal nogal mee. Over 10 dagen moeten de draadjes eruit gehaald worden (vermoedelijk door een Spaanse arts, want de reis gaat verder)

(De bewuste, zwaar metalen WC-deur; het ziekenhuis en wat wachtkamer-impressies)

Nadat de zon is ondergegaan, gaan we op tijd naar bed.

Donderdag, 6 juli
Goed geslapen.

We fietsen over een vrijliggend fietspad, langs de zee en de Douro naar Porto, een km. of 7. Geweldige tocht! Links zicht op Porto en rechts kom je uit bij de wijnhuizen en de bruggen (hoog- en laagliggende) naar het oude centrum.
We hebben geen plan, en dat is heerlijk. We stallen de fietsen en gaan met een lift naar de hoge stad waar we dwalen over pleinen, slenteren door straten en over een gerenoveerde markthal met verse groentes en fruit, kazen en hammen en vis en schelpdieren. Daarnaast nog heel veel eet- en drinksttalletjes met de heerlijkste producten!
We proeven voor het eerst zee-egel. Hmmm.

We komen ook nog bij het oude station dat midden in de stad ligt en bij de kathedraal. Kortom we zien veel en genieten.

Morgen gaan we naar de zee fietsen aan de stadskant! Het schijnt heel warm te worden met onweer in de loop van de middag, dus we willen vroeg vertrekken (kijken of dt lukt🥴🤭).