Gisteren zijn we inderdaad op de camping gebleven, althans ik. Peter is nog even naar het dichtstbijgelegen dorp gelopen (10.000 stappen) en met de metro teruggekomen. De hele middag hebben we doorgebracht met onze overburen op de camping: mooie gesprekken onder het genot van een glaasje.
’s Avonds gaan we voor de laatste keer naar naar Valencia.
Woensdag 29 september
We gaan naar Xativa en morgen naar Dolores. Ons doel is om van daaruit dan vrijdag op bezoek te gaan bij Ad en Nelly die in Rojales wonen.
Op weg naar Xativa gaan de langs de kust naar het zuiden, naar El Palmar in Albufera. Daar is de schitterend mooie Netflixserie The Pier opgenomen. Het gebied is daardoor heel herkenbaar voor ons. We maken een boottochtje van een minuut of veertig op het meer van waaraf we Valencia kunnen zien liggen waar we zojuist met “den Duuk” dwars doorheen gereden zijn.
We lunchen met een paëlla: het gerecht is hier uitgevonden, zo is ons verteld.
Op de camping zijn we de enige daggasten, denk ik. We fietsen ‘s avonds naar de stad die duidelijk uit 2 delen bestaat. De nieuwe stad beneden en de oude, boven.
Het kasteel waar het dorp om bekend staat, skippen we. Het torent giga hoog boven de oude stad uit, te hoog gegrepen voor ons.
Donderdag 30 september
En nu zitten we aan een pilsje op de camperplaats van Marijke en Wim in Dolores.
Er zijn maar 8 plaatsen die op 2 na (Nederlanders) bezet worden door Belgen.
Het is een hele mooie camperplek die moeilijk te vinden was; er is zelfs een privé zwembad waar we gebruik van mogen maken. Dat zijn we zeker van plan!
En, we gaan morgen met de fiets naar Rojales. Wim zegt dat het maar 12 km. is en dat vooruitzicht vind ik stukken leuker dan nog een extra keer achteruitrijdend en – parkerend deze schitterende plek weer in te nemen.