…dat valt nog niet mee…
Bij het uitchecken bij Rosa Alba zie ik dat er een of ander smerig hoofdkussentje blijft liggen als de gasten voor ons vertrekken. Ik vraag aan hen of ze dit vergeten mee te nemen, maar het is klaarblijkelijk niet van hen…..
Wij rekenen af en stappen in de inmiddels bestelde taxi.
Als we een paar kilometer “en route” zijn, wordt de taxichauffeur gebeld en draait hij, wijzende op onze rugzakken” om en rijdt terug.
We hebben toch echt alles goed gecheckt en volgens ons hebben we al onze spullen meegenomen.
Dat klopt: als we voor het hotel gestopt zijn, komt de receptionist met het smerige kussentje aanlopen. Zij denken dat wij dit hebben laten liggen….. Nou nee….
Ruim op tijd komen we op het busstation aan: een onooglijke plek in het zuiden van de stad, 8 km. van het hotel.
Peter loopt het ticketbureau in en ik wacht bij de koffers tot ik door hem geroepen word: ze hebben geprobeerd hem te bereiken (maar ja, hij heeft inmiddels een nieuwe simkaart met nieuw nummer): de bus vertrekt vanavond om 17.30 uur i.p.v. 10.30 uur. We moeten daar op dat station dus flink wat uren overbruggen en komen pas vannacht om 1.00 uur aan op het station van Danang en dan nog een taxi zien te vinden naar het hotel! We kijken nog naar alternatief vervoer, maar er is niets te krijgen: alles bezet, lang leve TET! (Vietnamese nieuwjaarsviering die dagenlang de hele vervoerssituatie ontregelt)).
Peter legt contact met onze host in het hotel in Danang (we waren daar al eerder, zoals de trouwe lezer zou kunnen weten en de host is een 🔝per) en wat hem betreft is het allemaal geen probleem… Ik zoek intussen met behulp van de dame van het ticketbureau een oplossing voor onze koffers. We mogen ze stallen in het slaapkamertje? (er ligt tenminste een jongetje van een jaar of 9 op een bed) van een Hostel 50 m. verderop dat van haar broer is!
Wij zitten momenteel op het hoekje ernaast aan een blikje pepsi en laten even op ons inwerken wat er allemaal gebeurt en hoe we de dag verder in zullen vullen.
Ik denk dat het vooral een beetje in de buurt rondhangen zal worden: ik zie op Google niets in de buurt liggen wat maar enigszins aantrekkelijk is om de dag verder door te brengen.
We krijgen toch wel een goed idee: we gaan met de taxi naar “de stad” om lekker koffie te gaan drinken en daarna lunchen we weer bij Hayan: dat is gisteren zo goed bevallen en daar zijn we zeker welkom. Bovendien gaat het daar niet zo snel, dus zijn we wel een paar uur onder de pannen en dat is met deze temperatuur (30 gr.) niet zo erg.
En zo gaat het precies. Ze hebben voor mij een heerlijke “Laap” gemaakt (gerecht dat oorspronkelijk uit Laos komt, maar zij vinden dat het Thais is: het maakt mij niet uit: het is heerlijk!)
We lopen ‘s middags ook nog even naar een bakker om wat koeken/cake o.i.d. te halen voor vanavond in de bus, zodat we het obligate wegrestaurant kunnen skippen. Peter gaat ook nog even pinnen en zo hebben we toch nog een min of meer nuttige/lekkere en toch ook weer gezellig dag!
Hoe het verder gaat met de busreis e.d. vertel ik morgen.
—-wordt vervolgd—-