Als we net in Da Nang geïnstalleerd zijn, krijgt Peter een app van de vorige host. Een foto van mijn horloge met de mededeling dat we die vergeten zijn. Ik ben wel blij dat hij gevonden is, maar ik snap er geen jota van dat ik hem laten liggen. Hij moet haast naast het nachtkastje gevallen zijn.
Gelukkig zijn we maar 30 km. verder en na een paar apps over en weer schrijft hij dat hij het horloge morgen hier komt afgeven. Hoe hij het gaat doen, weten we niet, maar de intentie alleen al! We wachten rustig af: hij weet dat we hier een week blijven.
Als we bij Ponte Boutique over 2 fietsen beginnen, verschijnt er een grote glimlach op het gezicht van de host “Ik heb er twee voor jullie in orde gemaakt. Ik haal ze even uit de kelder. “ en hup: daar staan ze!
Even later zijn we op weg naar … ja waar naartoe eigenlijk? Er moet hier ergens een Cao Dai tempel zijn en we besluiten die te gaan vinden. Dat lukt. Het bordje dat ze geen toeristen meer ontvangen, hebben we niet gezien en we kunnen ongestoord foto’s van de tempel maken. Als we nog verder naar achteren lopen, komen we bij een ruimte waar drie dames zitten. We worden onmiddellijk uitgenodig erbij te komen zitten en krijgen thee en een schaal met lekkernijen aangeboden. Communiceren is niet mogelijk zonder Google translate, maar we komen toch te weten dat er zondag om 9 uur een dienst is, waarbij we van harte welkom zijn. Helaas zitten we dan al in de trein naar Hué, maar dat zeggen we maar niet. We bedanken ze en fietsen verder, over de draaibrug, langs het water, richting Dragon bridge. Het is daar superdruk vanwege een stuk aangelegde bloementuin en Disney-achtige figuren en activiteiten. Er worden weer veel fotosessies gehouden….
(Onze host die zo hard voor ons werkt!)
Aan de overkant van de brug, maken we onder het genot van een koffie, definitieve plannen voor de laatste week. We gaan niet meer naar Halong bay (we hebben genoeg indrukken opgedaan de afgelopen weken), maar gaan zondag met de trein terug naar Hué en van daaruit op dinsdag met de nachttrein naar Hanoi, waar vandaan we donderdags terugvliegen naar huis.
Terug in het hotel vertellen we onze plannen aan de host die voor ons beide treinreizen boekt. Super-hulp daar! Daarna boeken wij de hotels en dan hoeven we alleen nog op te letten dat we op de goede dag in de trein stappen.
Eten aan de overkant bij het visrestaurant lukt niet (zit tjokvol); dan maar weer bij de Thaise buurman (bepaald geen straf).