“Houdt u er rekening mee dat het 20 minuten lopen is naar de gate?” Natuurlijk, fijn dat we dat weten.
Bij de betreffende gate is er een “announcement”: uw gatenummer is gewijzigd. We zijn er net voorbij gelopen, dus het is maar een klein stukje terug. Als het tegen de boardingtijd begint te lopen en ik maar weinig beweging zie, controleer ik e.e.a. nog even op het bord met de tijdschema’s. Oei, onze vlucht naar Londen heeft een uur vertraging, waardoor we in Londen nog maar een half uur over hebben voordat de vlucht naar Dubai vertrekt. Dat wordt heel spannend….
Maar, we hebben geluk: na een korte run op Heatrow blijkt dat óók de vlucht naar Dubai vertraging heeft, dus we kunnen gewoon in de wachtrij aanschuiven. Kijk, dat maakt reizen nou zo bijzonder: ik ben gewoon hartstikke blij met de vertraging en het mogen aanschuiven in de lange rij wachtenden….. In Dubai blijkt dat onze koffers ook de transfer hebben gehaald. Ik kan mijn geluk haast niet op!
Als we in het hotel aankomen, blijkt dat de kamer nog niet gereed is en dat we “even” 2 uur moeten wachten. Die tijd brengen we door in het rooftop-zwembad. Een baantje zwemmen en verder lekker soezen op de stretcher: de tijd vliegt om.
Als de avond valt, kijken we terug op een middag waarop we een flink aantal keren de rivier (de Creek heet die hier) hebben overgestoken: het wemelt hier van de pontjes. We hebben onze ogen uitgekeken naar een groep Japanse toeristen die hun ogen uitkeken naar de etalages met gigantische hoeveelheden, kleine en grote gouden sieraden in de Goldsouk.
We dwaalden door de kruidensoeks, langs parfumwinkels en winkels met kleding en pashminashawls. De verkopers zijn behoorlijk assertief en soms gaan ze zelfs zover dat ze de doorgang versperren. Maar het wordt nooit echt vervelend.
Mensen uit alle windstreken, met allerlei soorten kleding kleuren het straatbeeld. Er is dus ook veel Westerse kleding te zien. Je kunt hier gewoon in je korte jurkje op slippers door de stad heen. We zijn zelfs in de tempel van Shiva uitgenodigd: je hoeft alleen de slippers en/of schoenen maar uit te doen en die mag je gerust even achter de toonbank in de winkel beneden de tempel stallen.
Zo tegen een uur of vijf begint de vermoeidheid toe te slaan en leggen we een kaartje op een terras aan de Creek. We drinken er thee en een alcoholvrije Bavaria bij. Daar knappen we zowaar weer wat van op en we slenteren nog wat door de straten aan de overkant. Tot onze verrassing blijkt er ook daar een pontje te varen dat ons terugbrengt richting het hotel, waar we ons na de maaltijd lekker terugtrekken op onze kamer. Ik vermoed dat we het niet laat maken vandaag…..