Ik heb al beschreven hoe mooi de camping daar ligt en wat een uitzicht we hebben: geweldig!
Maar, er moet ook gegeten worden. Peter heeft gisteren brood besteld voor de volgende dag en gaat om een uur of 9 ‘s morgens (toch niet echt supervroeg) het brood ophalen bij de deceptie (dit is een type-foutje, maar ik laat het staan): “ de bakker komt om 11 uur!” Oh, dat wordt een alternatief ontbijtje met gebakken ei en tomaten (over van gisteren) en toast: best lekker als je even niks anders hebt.
Na het ontbijt wandelen we vanaf onze camping de berg op naar de schommel, een flink klimmetje naar een van de mooiste miradors (uitzichtpunten) van hier.
We zijn net op tijd, want even na ons komt een bus met touristen aan en dan is er weinig over van het uitzicht. Omdat ik even sta te klungelen met de fotocamera, is Peter bang dat er geen mooie beelden meer gemaakt kunnen worden, maar dat valt mee, toch?
Daarna pakken we de fiets om naar het dorp te rijden: naar het 13e eeuws Romaanse kerkje, naar de graanschuur, naar het mooiste bankje van de omgeving, naar het restaurant om lekker te lunchen na het geïmproviseerde ontbijt. Dat lukt, maar het restaurant gaat pas om 13.30 uur open (late lunch dus ook…).
Peter rijdt naar de camping om de speelkaarten te halen zodat we de wachttijd goed besteden en haalt ook even bij de super wat eten voor vanavond op de camping: sardientjes, tomaten en asperges (we bebben nog brood van vanochtend 11 uur, dus dat komt goed.)
Als we geluncht hebben (we moeten nu onderhand echt eens gaan leren om iets te bestellen en dan te delen, want we bestellen steeds te veel) fietsen we naar de haven omdat we een boottochtje willen gaan maken op het meer tussen de gigantische rotspartijen. Dat kan, maar dan weer pas vanavond om 18.00 uur!
Dat doen we dan maar, want wie weet wat het morgen weer is!
Het is een indrukwekkend mooie boottocht, waarbij mijn zorg is om de achterbuurman op afstand te houden: die hangt met zijn armen op mijn rugleuning en ligt zowat in mijn nek te hijgen. Nou ben ik volledig gevaccineerd, maar dit gaat me toch even te ver en in mijn beste Spaans verzoek ik hem om “mas distancia por favor” en hij snapt het in ieder geval!
Ik realiseer me dat ik veel over “eten en de maaltijden” schrijf, maar het is ook wel echt iets waar we veel mee bezig zijn door de totaal andere tijden waarop hier gegeten wordt en waarop de winkels open zijn.
Vanavond hoeven we ons daar niet druk om te maken: Peter heeft boodschappen gedaan in het dorp. Nou wil het ongeluk dat ik de boodschappen opgeruimd heb en we ze niet meer kunnen vinden: niet in de koelkast, niet in de voorraadlades, niet op plaatsen waar we ze echt niet neer zouden leggen (op bed? in het alkoof boven? in de toiletruimte?)….we besluiten om dan maar een blikje tonijn open te maken en de kaas te pakken.
En dan schiet het me te binnen: ik heb de boodschappen in het aanrechtje gelegd en daar hebben we allebei niet één keer gekeken.
Fijn, we hebben de komende dagen in ieder geval weer wat in voorraad.
Zaterdag 26 juni
Vandaag houden we een rustdag: niets op de planning.
Dan heeft Peter een probleem met zijn stoel. Er is iets afgebroken, waardoor een schroef niet meer “pakt” en hij binnen de korstste keren door zijn stoel zal zakken. Hij leent even een stoel van de campingbaas en ontdekt dat er in Léon een grote Carrefour is waar we een nieuwe stoel kunnen scoren. Zondag gesloten natuurlijk, maar vandaag nog open….. Lèon ligt op de route, maar 90 k . verderop.
We hebben al de hele ochtend geen programma gehad, dus beetje lezen, puzzelen, zonnen. Maar dan laat die laatste het ineens even afweten en zitten we in de schaduw naar het meer te kijken dat er bij zonlicht zoveel mooier uitziet.
”Zullen we dan nu maar via Léon naar het zuiden afzakken”, stel ik voor en na 3/4 uur zijn we en route.
Bij de Carrefour vinden we een nieuwe campingstoel en de rest van de boodschappen en daarna rijden we door naar de camping in Puebla de Sanabria. We eten bij Méson Abelardo, waar we om de wachttijd te doden omdat ze hier zo stervenslaat eten gaan serveren, een kaartje leggen. Dat wordt ons hier echter verboden. Hier mag volgens de wet niet gekaart worden!
Het is een prachtig dorpje merken we de volgende ochtend wanneer we naar het oude gedeelte zijn gefietst, maar we rijden toch verder.
De camping staat volgebouwd met familie”dorpen” en het is er erg druk en rommelig. Wegwezen dus.
Op naar het Lago de Sanabria, naar de rustigste camping ooit “El Folgoso”.
We staan midden in een bos, op een onbegaanbaat stukje grond, dus buren krijgen we niet. Er staat één caravan achter ons, maar behalve dat er ‘s middags 2 mannen komen om het zeil eraf te haken en even de raampjes open te zetten, is er niemand meer gezien. We genieten van de rust, de vogels en de vlinders.
(Ik heb dan wel eerst even “iets van de gril van de bus af moeten halen”
Er is een restaurant op de camping (nu helaas gesloten vanwege Corona) en een campingwinkel. De winkeljuffrouw vertelt ons desgevraagd dat er woensdag (!) weer brood is. Op mijn vraag waarom dan pas, antwoordt zij dat de winkel maandag en dinsdag gesloten is, vandaar……
’s Avonds zien we bij Terraza Retaurante El Pato” ( zo’n 5 minuten lopen vanaf de camping naar het meer toe) het Nederlands elftal roemloos ten onder gaan tegen Tsjechië. “Dat gaat morgen gebeuren met Spanje” troost de eigenaar ons. We zullen zien.
Max Verstappen heeft in ieder geval de GP van Oostenrijk gewonnen en Matthieu vd Poel heeft de ritzege behaald en rijdt nu zelfs in de gele trui!
Deze zondag kan niet meer kapot.