Op vrijdag 16 juli rijden we naar Pontedeume, waarna we in Valdovino een leuke camping denken te vinden. Pontedeume is niet precies wat we ervan verwacht hebben. We denken daar een authentieke markthal te vinden (maar ook deze is aangepast aan de moderne tijd en lijkt dus op alle andere moderne winkelcentra). In de straatjes is het nog wel lekker slenteren in de schaduw en genieten van de aparte gevels van de huizen, vaak met een overdekte en van raampjes voorziene balkonrand. De kerk die ons interessant lijkt, vinden we weer met gesloten deuren.
We rijden door naar Valdovino en daar gebeurt iets onverwachts: er is géén plaats op de camping! Oei, dat wordt naar een alternatief zoeken.
We vinden er best wel snel een in hetzelfde dorp, maar meer achteraf. Het lijkt een heel rustig campinkje.
We wandelen naar het strand dat verrassend dichtbij blijkt te liggen en dat is een oase voor alle leeftijden. Zee, strand en uitlopers van de zee die kleine poeltjes en ondiepe riviertjes vormen waar het heerlijk pootjebaden is en waar zelfs de kleinste kinderen veilig in kunnen spelen.
Als we terugkomen, lijken we in een soap te zijn beland. Achter ons is een 5-tal jonge mensen, 4 jongens en 1 meisje in een lange baljurk met een flink decolleté, aangekomen en ze zijn begonnen met het opzetten van een heel eenvoudig tentje. Het lukt ze voor geen meter. Ze hebben geen flauw idee waar te beginnen, waar de tenstokken in moeten en hoe het tentje er überhaupt uit moet komen te zien. Ze krijgen nog aanwijzingen van een andere buurman die waarschijnlijk ook een beetje medelijden heeft gekregen, maar ook die helpen niet. Bewonderenswaardig hoe rustig de jongelui blijven, hoe lakoniek ze reageren en hoe ze volharden in hun gezamenlijke pogingen en ondertussen wel af en toe een slokje frisdrank nemen en een chipje eten. Er valt geen onvertogen woord.
Intussen is de siësta ruimschoots voorbij en stroomt de camping vol met luidruchtige Spanjaarden: het is een drukte van belang, maar wel gezellig.
‘s Avonds eten we in de ruime tuin achter een prima restaurant waar we het malste stuk vlees eten sinds weken. Het bestellen lukte alleen door op mijn billen te slaan en “boe” te roepen, want we spreken niet dezelfde taal…
Morgen gaan we verder oostwaarts langs de noordkust.
Zaterdag 17 juli
We rijden naar Praia das Catedrais o.a. via O Porto de Espassante. Daar beklimmen we een stukje van de kliffen. Wat ik daar het mooiste vindt, zijn de vele bloemen(soorten) die er staan.
In Viveiro lunchen we in een straatje naast de kerk, waar groepsgewijs gezinnen uitkomen met een stralend communicantje in hun midden: mooi om te zien.
Onze Duuk hebben we net voor de toegangsbrug naar het stadje kunnen parkeren, net zoals in Pontedeume: dat blijkt een goed alternatief voor het lang zoeken in de stad zelf!
Bij de camping worden we binnen de minuut naar een plek gebracht, moeten we €35,— neertellen (betalingsbewijs ho maar) en verder is er geen tijd voor een vriendelijk woord…
Wij weten dat t anders kan en dat is veel gezelliger voor iedereen. Maar alla, het is wel een camping die ligt aan het begin van een boardwalk over giga hoge kliffen: schitterend!
We wandelen er eind van de middag overheen, maar mogen het strand niet op: we hebben geen reservering! Er wordt streng gecontroleerd zeggen de dames die bij de toegang staan, ze wijzen op een bord waarop o.a. de website staat en als we vandaag reserveren, kunnen we morgen het strand op.
Dat doen we dus en de volgende morgen wandelen we samen met andere vroege vogels beneden tussen de kliffen. Jammer dat deze dag zo heiïg begint, maar ook dit heeft iets magisch.
Later op de dag (het is dan inmiddels zondag) rijden we door naar Cudillero.
Ook daar vinden we weer een verrassing qua camping. Deze ziet er geweldig netjes uit, op een rustige plek, maar de poort is dicht. Hij is gesloten, ondanks de geweldig goede website waarop dit niet stond vermeld.
Ach, 3 km. verderop vinden we een goede camping als alternatief, met wasmachine en droger. Tijd om er weer eens gebruik van te maken.