Omdat we gisteren nogal veel afval hadden door al die bezorgde maaltijden, hadden we een grote vuilniszak gekregen. Die stond dichtgeknoopt in een verre hoek van onze kamer, maar de muis vond hem wel vannacht! Er werd flink aan gesnuffeld, afgaand op het geritsel. Gelukkig hebben we er goed doorheen geslapen verder.
Inmiddels is de kamer weer opgeruimd en is alles spic en span. Het is droog, het ontbijt is heerlijk en er is een taxi besteld die ons naar het Fort en de Grote Moskee gaat brengen voor een bezoek. Volgens ons kaartje zitten we dan min of meer hartje stad en kunnen we ons daar wel een dagje bezig houden.
Kamrul is een aardige chauffeur van de Uber (of deze vorm van taxibedrijf hier ook zo heet, weet ik niet maar het werkt wel hetzelfde). Hij komt uit Bangladesh en werkt hier al 18 jaar (hij is 36 jaar). Hij heeft inmiddels een gezin in Bangladesh met twee zoontje dat hij 1 x per twee jaar bezoekt voor 1 a 2 maanden. Hij belt ze elke dag. Trots laat hij foto’s zien. Hij vertelt me dit pas nadat ik hem ernaar gevraagd heb, uit zichzelf zou hij dat niet zo snel doen, vermoed ik. Zijn Engels is ook nog gebrekkig wat blijkt als we zo’n 15 minuten aan het rijden zijn, volgens ons in de verkeerde richting. Hij verzekert ons dat hij het echt weet, the Fort!
We raken steeds verder van de stad verwijderd en we besluiten het toch nog maar eens voorzichtig aan te kaarten. (Je wilt hem niet graag in verlegenheid brengen). Dan blijkt dat we op weg zijn naar the Port (de haven)!
Onderweg zien we wat de stortbui van gisteren heeft aangericht. Veel ondergelopen wegen, gestrande en gecrashte auto’s, ontzettend grote waterpoelen overal en Kamrul weet ons zelfs te vertellen dat de afwateringsbasins onder de snelwegen die zo’n 3 a 4 meter diep zijn het niet aankonden en overliepen. Ook zijn er 2 in aanbouw zijnde flatgebouwen compleet ingestort omdat het water de ondergrond heeft weggespoeld.
Als we bij de moskee aankomen, ziet alles er totaal anders uit dan we dachten. Hij ligt behoorlijk afgelegen; het Fort is nergens te zien en van een gezellig oud centrum is geen sprake. De souks liggen ook zeker 2 km. verder.
De moskee is indrukwekkend groot (er kunnen 5.000 mensen in) en mooi van architectuur. Wij komen niet verder dan 50 meter op de binnenplaats. We hebben dan al 3 verschillende soorten info gekregen over kleding, looproute etc. van 3 verschillende mensen. We wandelen er nog even (minimaal 20 minuten) omheen, maar dat had eigenlijk niet gehoeven, want alle 4 de zijden zijn identiek.
Het is inmiddels tegen 13.00 uur als we richting de soeks rijden en Kamrul ons vertelt dat alle shoos van 13.00- 16.00 uur dicht zijn. Hij zet ons af voor een korte lunch, waarna we vanmiddag terug naar het hotel gaan. De soeks doen we tegen de avond, op voorwaarde dat het droog blijft, maar de lucht ziet er inmiddels weer dreigend uit.
Het lunchrestaurant is weer een verhaal apart. Er zijn 2 ingangen en we nemen de eerste de beste. Volgens mijn eerste indruk de verkeerde: we zijn in een soort luxe toiletgebouw terecht gekomen.
Maar als we door de openstaande deuren kijken, zien we geen toilet, maar tafels met stoelen. Op de tafel een flesje ketchup, zout en peper en servetjes. Dit zijn eetkamers voor moslimgezinnen, zodat de dames onbespied hun gezichtsbedekking kunnen optillen (of even afdoen) om te kunnen eten.
Als we doorlopen zien we ook een mij herkenbaar restaurantgedeelte. Ik vind het er gezelliger uitzien.
Het blijft, op een klein buitje na, droog. Kamrul staat al op ons te wachten voor onze deur: hij is te bescheiden om even aan te kloppen.
Na een paar kilometer, draait hij een parkeerterrein bij een supermarkt op met de mededeling dat hij even de “Police moet checken” en loopt naar de weg . Hij begint te bellen. Wij vragen ons af wat er gebeurt en beginnen e.e.a te vermoeden. Het blijkt te kloppen. Officieel mag hij geen passagiers vervoeren in zijn auto, althans geen betalende en heel soms worden chauffeurs gecontroleerd en lopen het risico op een grote boete. Of we niet even in de supermarkt willen gaan kijken… Nou, dat willen we wel.
Als we terug zijn met een zakje nootjes en ja, ook een zakje chips, heeft hij met behulp van een vriend die daar ter plekke staat geconstateerd dat de kust weer veilig is en mag de vriend een stuk meerijden.
De souk is weer heel wat anders dan we dachten. Het is een druk wijkje met veel winkels dat vooral op vrijdagavond bevolkt wordt door gastarbeiders in de bouw uit Pakistan en Bangladash. Ik ben de enige vrouw die daar rondloopt. Er wordt wel gekeken door de mannen, maar mijn enige reserve om daar met Peter gezellig tussendoor te gaan wandelen, verdwijnt snel: geen enkele vreemde reactie. In een enkele winkel worden we van harte uitgenodigd om te kijken en als we niets kopen wordt er begripvol geglimlacht.
In het grote winkelcentrum dat we daarna nog even aandoen, is de sfeer heel anders. Heel divers, van modern gekleed tot en met totale gezichtsbedekking waarbij zelfs voor de ogen het doek valt. Het parkeerterrein is stampvol, maar binnen is het onverklaarbaar rustig. Misschien draait er een spannende film in de bioscoop?
Ik heb zin in morgen.