“Stop!”
Ik heb nog maar een paar meter gefietst. “Kijk toch eens wat een leuk straatje! Die muurschilderingen, wat bijzonder. Even een foto van maken.”
We hebben net een fietsje gehuurd voor 3 dagen, zodat we voor de eerste keer met de fiets de omgeving kunnen gaan verkennen (Singapore daar gelaten): geen beperkingen, geen regels. We kunnen ze zelfs zondag tot middernacht terugbrengen. 🔝
We willen naar het Portugese Settlemen, in het Zuiden, om daar lekker te lunchen met krab. Ik stel voor dat we dan eerst even een stukje langs de rivier rijden. Daar ligt zo’n leuk stukje fietspad. Ik ben benieuwd hoe ver dat fietspad loopt. Het antwoord weet ik niet, maar in ieder geval tot Melaka River Cruise waar we besluiten het pad te verlaten en richting Bukit China te rijden. Dat is een gigantisch grote heuvel met meer dan 12.000 graven. De heuvel is de erfenis van Hang Li Poh, een prinses van de Mingdynastie en de heuvel is nog steeds eigendom van de Chinese gemeenschap. Het is een indrukwekkende plek, maar ik vind dat de Chinezen – en andere bezoekers (want ik wil noch generaliseren noch discrimineren) – meer respect zouden moeten tonen voor dit erfstuk en hun afval in de kliko’s moeten gooien, die ook gewoon onder aan de heuvel staan.
Bij de St.Peters Church, een eindje verderop, word ik al teruggestuurd nog vóór ik de deur zelf open heb gedaan, door een stem van binnenuit en een door de deuropening gestoken hand met omslagdoek “Here, miss, you must wear this!” Ook goeiemorgen: het is een katholieke kerk van Portugese oorsprong en eerlijk gezegd, niet eens een mooie kerk. Ik probeer wat zweet kwijt te raken door pal onder een ventilator te gaan zitten en stiekem de omslagdoek wat open te doen. Dat lukt en opgefrist gaan we verder met de fietstocht. Nog even wat kilometers en dan zijn we toch op de plek waar we oorspronkelijk naar toe wilden het Portugese settlemen. En daar komt de teleurstelling: er is geen enkel restaurant open vandaag: we kunnen fluiten naar de krablunch! Als alternatief eten we een bordje nassi bij een hotel in de buurt: ook lekker.
’s Middags houden we ons gemak, voornamelijk op een stretcher bij het zwembad. Wat een uitzicht daar! Vanaf de 23e etage kunnen we ons fietstochtje aanwijzen en we herkennen steeds meer stukjes van de stad.
PS. We zien ook nog een vreselijke bling-bling Porsche waar een paar bloedmooie (ik vermoed Saoudische) dames instappen. Fotograferen mag gerust hoor, graag!
