Slunj en Rastoke

20 en 21 mei

Als we op de camperplaats aankomen, zijn we de enigen. We hebben wel veel ervaring met campings, maar bij camperplaatsen werkt het soms net anders.

We zetten de camper op de enige betonnen plaat die er te vinden is (lekker vlak). Er is zelfs een aanrechtje bij met warm water! De rest bestaat uit grind. Mogen we hier wel staan?
Op het grote infobord staat dat er stroom, wc’s en douches zijn (?) en dat je aan de overkant moet aanmelden. Peter gaat naar binnen (de sleutel zit op de buitenkant, maar het gebouw is niet afgesloten en komt terecht in een café met bekers van bowlingkampioenen, een heuse wedstrijd-bowlingbaan met tribune en inderdaad toiletten en douches. Er is alleen niemand aanwezig! 

Onverrichterzake komt hij terug en we besluiten gewoon om ons te installeren en dan zien we wel! We hebben heel veel privacy en een schitterend uitzicht op Slunj.

Na een uurtje komt er een man aan (kennelijk de beheerder) die zijn € 20,— komt ophalen (Als je 2 nachten blijft, betaal je de tweede nacht gewoon morgen) en vertelt dat we alle accomodatie van de overkant (brandschoon) mogen gebruiken; hij blijft dag en nacht open… (probeer dat maar eens in Nederland…). 

We fietsen naar beneden en weer omhoog naar de andere kant van het dal en leggen een kaartje op een plaatselijk terras.

Daarna rijden we weer naar “huis”, waar we op 100 m. afstand van de camperplaats ontzettend lekker eten bij Ambar, ook weer met een heel mooi uitzicht op Slunj en Rastoke.

Dat laatste gaan we morgen (21 mei) bezoeken.

Radstoke is een relatief klein gedeelte bij Slunj waar dorpsbewoners omringd worden door tientallen watervallen. Het is eigenlijk een openluchtmuseum, maar dan waar nog echt gewoond en gewerkt wordt door molenaars en houtverwerkers. Ik vermoed dat het in het hoogseizoen filelopen is hier, maar we zijn er lekker vroeg en als we onderweg een cappuccino drinken, is het restaurant net open en zijn we de eerste gasten in de schommelstoel op het terras.

Als we uitgekeken zijn, stappen we weer op de fiets, richting camperplaats. Ik vraag gewoontegetrouw wat nu het plan is voor vandaag. (Ik dacht: “Peter gaat misschien een lange wandeling maken; of looptraining doen, of lezen, luieren etc, en dan ga ik een beetje aquarellen of lezen of lekker niks doen…)

“Nou, ik had zo gedacht. Als we nou eens de boel opbreken en een dagje eerder naar Bosnië rijden? Ik heb weer wel zin om op een echte camping te staan…”

En daarom zijn we vandaag de grens overgegaan, waar ze niet alleen paspoorten en autopapieren controleren, maar ook vragen naar vaccinatiebwijzen. 

Toen ik onze gele boekjes liet zien, was hij zwaar onder de indruk: VIER vaccinaties?

(Ik heb hem maar niet verteld dat we begin april ook nog Covid hebben gehad; hij was al helemaal verbouwereerd😉).

En, nadat we hebben geluncht aan de rivier de Una in Bihaç, staan we nu op wel een heel mooi plekje aan de Una in Kulen Vakuf waar we een paar dagen willen blijven.

(Maar je weet het nooit met ons 🥴😉)