Gisteren (maandag 12 juni) hebben we in Noord-Griekenland (Litochorou Plaka) gestaan. Onze laatste dag in Griekenland.
We staan op een kleine camping (met een super vriendelijke receptioniste). ”Hi, Peter, Yesterday we talked together on the phone! Welcome😀, and what’s your name?”
Just call me ”Ten”….
”Oh, thats easy! Peter and ten!!”
We mogen gaan staan waar we willen en we kiezen een goede plek en hopen dat we morgen een beetje simpel de plek weer kunnen afrijden: we zien wel….
Over deze dag is niet echt veel te vertellen: typisch zo’n tussendag op weg naar….
Toch gaan we deze plek niet meer vergeten en dat komt door de lunch. De uitbater van het visrestaurant verzekert ons dat wij een Griekse salade gaan eten die wij ons altijd zullen blijven herinneren: ”Proef eerst eens alleen een stukje tomaat……Nou? ….. ” Hij heeft gelijk: tomaat zoals tomaat hoort te smaken….. en dat geldt ook voor alle andere ingrediënten… Deze gaan we niet meer vergeten, net zo min als het gesprek dat we met hem hebben over zijn problemen met de belasting……
En vandaag (di 13 juni) zijn we doorgereisd naar Servië, naar Vranje.
We hebben twee grensposten gepasseerd, die van Noord-Macedonië en die van Servië en beide verliepen supersnel.
Omdat we Noord-Macedonië alleen maar doorkruisen, willen we eigenlijk graag daar lunchen om nog iets van het land te ervaren. We hebben dan al gezien dat het heel groen, behoorlijk bergachtig en nogal verlaten is (er wonen maar 1,9 miljoen mensen). Maar we rijden vol goede moed de eerste stad in die we tegenkomen: Veles. Het is er heel druk, rommelig, veel volle parkeerplaatsen, er is een weekmarkt, kortom: chaos. We vinden nergens een plek om de camper te parkeren en nadat we de stad zo’n beetje doorkruist hebben, besluiten we dan maar om door te rijden.
Heel wat kilometers verder zien we een dorp en gezien de prominent aanwezige moskee vermoeden we een dorp met veel moslims. ”Ja, dat vind ik leuk! ” roept Peter naast mij ”Rij daar maar naar toe: dan gaan we daar een hapje eten…!”
Het blijkt een dorp van niks en erger nog: er is geen enkel restaurant! We doen verschrikkelijk veel moeite om te keren op de weg waarbij de andere weggebruikers gelukkig meewerken, om terug te keren op de A1 en dat lukt…. Alleen 1 kleinigheidje: we rijden weer terug naar waar we vandaan komen en kunnen er pas na 20 km. weer af om terug de goede richting in te rijden. En, zoals Cruijff reeds zei: Elk nadeel hep zun voordeel: we komen langs een meer met een restaurant “Romantique”: niet geweldig, maar we zijn intussen overal blij mee.
En dan rijden we om 16.30 de camperplaats in Vranje op. Een prima plek, waarover morgen meer!