Zondagmorgen rijden we op tijd weg, omdat we eerst het tunnelmuseum in Sarajevo willen bezoeken.
Het is in de buurt van het vliegveld, waar de bewoners tijdens de inval/bezetting/oorlog met Servië, zelf een tunnel hebben gegraven onder het hele vlieveld door om zodoende de andere kant van de stad te kunnen bereiken.
Het is een indrukwekkend bezoek, niet in het minst door een flard van een verhaal van een jonge dame (gids). Ze vertelt dat van de één op de andere dag, buren, vrienden etc. veranderden in vijanden, terwijl ze daarvoor vredig met elkaar samenleefden. Eén van die voormalige vrienden die nu in Servië woont, probeert al sinds het einde van de oorlog “on speaking terms” te komen met haar vader (zijn vroegere vriend), maar die weigert: hij kan het niet; er is te veel gebeurd. (Zij heeft nog wel contact met de familie via Facebook)…..
Terwijl we door de tunnels lopen en de beelden van Visegrad en Foca ook weer terugkomen, voeren de positieve en negatieve gevoelens over Servië in mij een hevige strijd. Positieve gevoelens door de fijne contacten en lieve mensen die we hier ontmoet hebben en afschuw over de wandaden die in het nog vrij recentelijke verleden zijn gepleegd t.o.v. de Bosniërs en met name de moslims……en hun sympathie/afhankelijkheid? voor de Russen, nu nog…..
Wanneer gaan we leren van het verleden?
(De gele lijn bovenin, geeft aan waar de tunnel onder het vliegveld doorliep).
Eind van de middag komen we in Zasa Vica (bij Sremska Mitrovica) – op een hele fijne rustige camping – na een afschuwelijk zware rit, vooral de laatste 50 km. De wegen van het laatste stuk zijn volledig in de vernieling gereden, naar we later horen door de aanleg van een of andere snelweg,; het is compleet zigzaggen om de diepe kuilen ter vermijden. Kom je daarin terecht met je wiel(en), dan heb je echt een probleem. We komen er weer zonder kleerscheuren vanaf, maar als we er zijn, moet ik – voor het eerst deze hele reis – eerst ff gaan zitten en wat bijkomen: goeie genade, wat vergde dat een concentratie!
We zitten op spuugworp van een mooi natuurgebied waar een herberg bij is. Onze campingbaas belt en even later zitten we aan de goulasch (het enige gerecht dat hier geserveerd wordt). Voor vanavond goed genoeg.
Morgen gaan we het bijgelegen stadje Sremska Mitrovica bezoeken en eten we lekker thuis!