Zaterdag 15 januari
We verkassen vandaag weer naar een ander hotel, t.w. In Santana, het noord-oosten van Madeira. Er staat vandaag iets meer wind dan gisteren, maar het is verder weer prachtig weer.
Onderweg stoppen we in … waar we 20 goedsluitende mondkapjes kopen voor
€ 3,— Eens kijken of ze hier ook goedkope FFP2-kapjes hebben, want volgens de jongste persco zijn we daar voorlopig nog niet van af (maar als dat het ergste is, kan ik er wel mee leven: we raken er hier ook al behoorlijk aan gewend.)
We slenteren wat door de oude straatjes, naar de kapel aan zee, lopen het kerkje binnen… veel meer is hier niet te doen. Er wordt hoog opgegeven over dir dorpje, nou, het is veel,aardig, maar je ziet geen kip hier op zaterdag rond de middag.
In het volgende dorp waar we stoppen is een miradouro (uitzichtspunt) dat echt de moeite waard is.
Even verder stoppen we voor een knofloopsoep (met veel brood en een gekookt ei) en een broodje/sla met een lapje bief.
Tegen 15.00 uur komen we bij ons hotel aan; het is wat minder luxe maar we hebben een balkon en kijken toch weer uit op de zee. Beneden is ook een zwembad, maar dat heb ik nog niet gezien: zo maar eens even gaan kijken….
Zondag 16 januari
Het is een saai, uitgestorven hotel, eigenlijk in een dito stadje. Maar…. Er ligt wel een levadawandeling in de buurt Levada do rei, zo’n dikke 5 km. heen en dus ook terug. Na een treurig ontbijtje (alleen in de grote eetzaal, zelfs geen man personeel om goedemorgen te wensen, en pas tegen dat we weggaan een vader met een kind die ook geen boe of bah zeggen), stappen we in de auto en rijden naar de levada. Het is weer een schitterende rit van een km. of 6-7 met weggetjes met een stijgingspercentage van meer dan 25% (dat kan niet anders, ik heb ze nog nooit zo steil gezien, laat staan in gereden!).Ik vind het best spannend maar het gaat goed!
De wandeling is mooi en we moeten niet alleen door een tunneltje klauteren maar ook onder een waterval langs. Het eindpunt valt me een beetje tegen omdat er geen spatje zon doorkomt daar en het dus een donkere, kille plek is.
We lopen alles bij elkaar zo’n 3 1/2 uur op de 11,1 km.
De kip en de kabeljauw die we na afloop eten op een terras bij een druk zondag -restaurant voor autochtonen smaakt ons heel goed. We vinden dat we het verdiend hebben.
Als we bij onze kamer aankomen, staat de deur wagenwijd open en er is een deurpasje verdwenen. Ik doe mijn beklag bij de receptie: dit voelt niet safe!
Er wordt wat gebeld naar de “household”, er wordt een soort van excuus gemompeld met “waarschijnlijk door de harde wind”…. Kletskoek: het waait inderdaad heel hard in Santana, maar niet bij ons op de gang. De deur sluit gewoon moeilijk (dat hebben we meteen gemerkt), maar ze zijn daar gewoon slordig in geweest…. Ik denk dat ze morgen beter opletten.
Maandag 17 januari
Het is vandaag heel winderig (ook het weer!). We rijden naar het uiterste noord-oostpunt: een stukje schiereiland bij Ponta de Sâo Lourenço. We waaien bijna weg, maar die wind op dit punt geeft ook wat extra’s aan de beleving.
Er is een wandeling op deze uiterste punt en hoewel die er van een afstand heel aanlokkelijk uiziet (eerst afdalend en heerlijk uit de wind) gaan we het toch niet doen: geen grote inspanningen! Wel een heerlijke lunch met zeevruchten in een fijn restaurant in Machico; ik geniet zelfs van de squids! We hebben genoeg om ‘s avonds de maaltijd te skippen (ook al omdat dat in deze plek geen feest is).
