Ricardo staat ons precies om 9 uur met auto en chauffeur op te wachten om naar een drietal bezienswaardigheden te gaan. Hij is in opperbeste stemming en vraagt om de 5 minuten of we happy zijn met alles. Happy met driver? High 5! Happy met Ricardo, your guide? High 5! Ik word er doodmoe van en hoop maar dat hij snel ophoudt met die flauwe kul, maar dat is ijdele hoop – zo zal blijken- al wordt het gaandeweg de ochtend gelukkig wel iets minder.
Ricardo doet ontzettend zijn best. Hij spreekt af en toe zelfs een woordje Nederlands doordat zijn schoonzus in Hengelo woont. Zij komt 1x per 2 jaar naar Samosir om haar oudere zus te bezoeken, zodoende. Hij zorgt ervoor dat het eerste onderdeel, de stenen cirkel die diende om gesprekken te voeren en rechtspraak te doen bij de bataks hier, precies lang genoeg duurt zodat we stipt op tijd zijn voor de dansvoorstelling bij het volgende batakdorp. Wij zijn de enige toeschouwers, maar de dansers doen erg hun best om hun programma zo mooi mogelijk te brengen. Halverwege komen nog twee dames en bij de laatste dans komt er nog een Indonesche familie het terrein op. Jammer dat ze niet alles zagen want het begin waarbij de buffel het toneel op kwam, was heel mooi om te zien. We hebben er een blaadje met uitleg in het Nederlands bij gekregen en dat verduidelijkt een hoop. Natuurlijk is er ook weer een dans bij waarbij het publiek ook mee moet doen; en daar gaan we weer!
We lunchen op ons verzoek in een local restaurant en chauffeur en gids vinden een juweeltje: de Borobudur, een veganistisch restaurant dat in een mooie tuin vol Buddhabeelden, vijvers, bloemen en planten aan het meer ligt. Er zijn alleen stoeltjes voor gasten op hun terras en wat zitjes in de tuin. Als je denkt dat je het restaurant in gaat, sta in je in de huiskamer. Maar wat is het eten hier lekker zeg: alles in zelfgemaakt (b.v. guacamolesaus) en hoe!
Tot slot bezoeken we de koningsgraven in Tomok. Ricardo vertelt er hele verhalen bij. Zo zijn er 3 koningen geweest in een periode van 400 jaar. Die koningen werden gemiddeld een jaar of 50 en er zat niet meer dan een maand tussen hun opvolging. Als ik ongelovig kijk, zegt hij dat ik niet happy kijk en legt het graag nog een keer uit met dezelfde woorden en getallen. Ik zeg dat ik nu happy ben en geef hem een high five. (Ik ben wel blij dat we Ricardo niet een dag of drie bij ons hebben i.p.v. drie uur).
De rest van de middag blijven we rundum hause.