Om even over zevenen worden we opgehaald om ons met een zeer luxe bus met zetels naar Mai Chau te brengen. We hebben dan van host Toni al een pannenkoekje gekregen en ik heb nog even een paar stukken passievrucht uitgelepeld: elke ochtend liggen er hier volop!
Even later stapt er nog een stel jonge mensen in en dat blijkt uit Boxmeer te komen. Hij, een boomlange timmerman van 30 en zij, een doktersassistente van 26. Fijne mensen om mee te reizen. Even kletsen, reisgegevens delen, samen genieten en ons verbazen over wat we zien en dan lekker rustig naar buiten kijken, beetje indommelen, heerlijk! Alvast wennen aan de rust.
Maar eerst moeten we de stad nog uit, 1 1/2 uur laveren door de files! We ontdekken dat er hier dames op de brommer rijden met een speciale helm ⛑️. Aan de achterkant, onderaan, ontbreekt een stuk in het midden, zodat de dames hier hun paardestaart of knot kwijt kunnen: superhandig!
Het laatste uur van de rit is het mooiste, want dan rijden we de bergen in om uiteindelijk het dal te bereiken waar onze Little HomeStay ligt. We worden aan de kant van de weg afgezet omdat het weggetje ernaar toe wel erg smal is voor onze flinke taxibus. Dat wordt dus een stukje lopen, vermoeden we.
Maar dan komt er een soort golfkar aan en de chauffeur daarvan laadt onze koffers erin, laat ons instappen en dan is het zo gepiept!
De ontvangst is hartelijk, kopje thee erbij, en we krijgen een mooie, nieuwe kamer boven, waardoor we een mooi uitzicht over het dal hebben.
Onze kamer ligt achteraan in het iets hogere gebouw en we hebben heel veel ruimte binnen.
Ik heb er ook even een foto bijgedaan van onze wasbak om te laten zien dat het niet allemaal Hosanna is, want dit was de kleur water na een minuut de kraan te hebben laten lopen, want bij de eerst stralen leek het wel dropwater.
En er zijn nóg een paar zaken die niet helemaal lopen zoals we zouden willen.
Het is om te beginnen behoorlijk frisjes, ik schat een graad of 16…
We proberen even een paar fietsen uit die de Homestay ter beschikking heeft voor de gasten (we zijn van plan morgen een dagje door het hele dal te fietsen), maar zoals je aan mijn gezicht kunt zien, worden we daar niet blij van: te laag, te gammel, slag in de wielen etc.
We gebruiken het proefritje wel om ook ergens even wat te lunchen, want dat kleine pannekoekje van ‘s morgens is wel verteerd nu. En ook dat is niet echt een feest in dit kleine dorp bij de “White Thai” (de etnische groepering die hier in deze prachtige vallei is neergestreken): een spiesje vlees (ze zeggen “varken” en hopen maar dat dit niet de naam van hun hond was), een bak gekookte rijst en gestoofde kool.
We hebben toch ineens niet zoveel trek meer.
Morgen maar andere fietsen proberen te regelen en hopen dat de weer-app gelijk heeft: dan wordt het 23 graden.
Als we ‘s avonds net zitten te bedenken wat we met het avondeten zullen doen, klopt de hostess aan met de mededeling dat ze vergeten te vertellen is dat we hier ‘s avonds om 7 uur kunnen mee-eten. Super! Dan hoeven we niet meer te gaan zoeken hier.
En hier worden we dus echt blij van: ze kunnen het wel hoor, lekker koken!
