Pu Luong (2)

Nog even over gisteren…
Rond een uur of zes gaan we naar het restaurant om eerst bij een wijntje (of iets anders) een paar spelletjes te doen en daarna te eten.
Op de kaart staat “local wine”. Dat doen we, eigenlijk in de veronderstelling een glas wijn te krijgen, maar dat pakt anders uit.
We krijgen een beugelflesje met een waterachtige substantie en twee piepkleine glaasjes. Het blijkt een eigen gebouwen soort rijstwijn te zijn. Echt wel lekker bij een spelletje Monopoly Deal en het leggen van een kaartje.

We zien tegen een uur of zeven dat een ander stel “hotpot” heeft besteld en die ziet er wel goed uit. We informeren even wat ze precies besteld hebben “..die met rundvlees.. en bestel maar een kleine, want jullie hadden hier best van mee kunnen eten…” Dat doen we.

Als de hotpot op tafel staat, komt de eigenaar aangelopen. Hij vertelt hoe we moeten “hotpotten” (dat weten we eigenlijk wel, maar we laten ons informeren) en dan zegt hij dat hij ons graag wil helpen en dat hij daar gelukkig van wordt. De volgorde is anders dan wij het thuis doen, dus we leren er wel weer van, en ook houdt hij de pollepel met in klein gesneden stukjes rundvlees veel korter in de kokende bouillon dan wij dat doen. En het is me toch lekker! We voelen ons echt bevoorrecht dat we zo in de watjes worden gelegd en eten de lekkerste “hopot” ooit!

En dan de laatste dag hier (maandag 8 januari).

We gaan met de taxi naar de Water wheel of Cham stream (12 km. verderop in het dal).
Terwijl we op straat op vervoer staan te wachten, gebeurt er van alles.
– boomstronken worden bij de overbuurman aangevoerd op een tweewielkarretje, getrokken door een man, of door iemand op de brommer;
– er wordt tegen de bergwand een nieuwe doorgang voor neerstromend water gemaakt, want vannacht is er veel water en modder over de weg gestroomd en die modder wordt met een paar man weggeveegd;
– er komt een oudere man op een volgeladen bromfiets bij de overburen om te kijken of ze iets willen kopen (.. ”thats the supermarket” .. zegt onze guesthouse-eigenaar lachend).
En dat willen ze blijkbaar.
Deze keer is het een stuk vlees, maar het had ook vis, groenten of iets anders kunnen zijn. Hij heeft alles bij zich.

Op een stuk dunne bast van een boom (ook dat heeft de verkoper bij zich) op de grond, wordt het stuk vlees op de gewenste grootte afgesneden en gewogen op zijn mobiele weegschaal.

Geen straf hoor om even een kwartiertje te wachten hier, genoeg te zien!

We worden in een sjieke taxi naar de Water Wheel gebracht. In het dal staat een enorme rij waterraden in een snelstromend beek die ervoor zorgen dat een groot deel van het dal ook in de droge tijd genoeg water heeft om het land te kunnen bewerken. We kijken onze ogen uit en hebben even nodig om te snappen hoe het werkt.

In het rad zijn licht schuinhangende holle bamboepijpen aangebracht. Het rad draait door de stroming en de dwarse stukken licht hout versterken die draaikracht. Tijdens de draai vullen de pijpjes bamboe zich en boven stroomt het opgevangen water in een grotere bamboepijp die voor het verdere tranport zorgt.

We zijn echt onder de indruk.
Blij dat we hier naartoe gegaan zijn!

Even lunchen dan maar weer en een foto om ons later te herinneren aan hoe ze hier hun best deden om het de gasten naar hun zin te maken (en hoe Peter mij versiert🥴🤭)

Peter gaat ‘s middags nog een stuk lopen op de helling achter ons, waar hij een pad heeft gezien. En dat moet hij natuurlijk even gaan verkennen.
Ik ben benieuwd met welk verhaal hij thuiskomt…