Potes

dag 14/15 2 en 3 sept

Als we net voorbij Santander zijn, op weg naar Potes in de Picos, gaan voor ons vrij onverwacht de rem-en alarmlichten aan. Even oppassen dus… Na een kleine 100m. schat ik, voegt iedereen in op de rechterrijstrook en dan zien we dat er een ernstig ongeluk gebeurd is. Er zijn 3 auto’s bij betrokken, waarvan er een volledig total-loss is en op zijn zijkant ligt. De weg ligt bezaaid met stukken plaatwerk en met de inhoud van de auto’s. Er staan mensen op de weg en tegen de vangrail en er wordt gebeld.
Er is nog geen hulpdienst te zien, daarvoor in het te kort geleden gebeurd. Zo te zien zijn er dus geen zwaar gewonden of erger: onbegrijpeijk als je het wrak ziet liggen.
Na het zien van zo’n ongeluk realiseer je je weer eens extra hoe kwetsbaar je bent en hoe alert je moet zijn in het verkeer.
We rijden door…meer dan even ”stilstaan” bij dit gegeven zit er niet in: we zijn op reis.

Potes ligt aan het begin van de Picos en wij vinden het een mooi dorp. Veel schilderachtige straatjes, trappen, bruggen en een mooie wandelweg langs de rivier, waarin eenden, ganzen en andere watervogels waarvan ik de naam niet ken, rondzwemmen.

Op de camping mogen we zelf een plaats uitkiezen, maar dan heb je er natuurlijk geen idee van dat hij tegen de avond bijna vol is. We zien ontzettend veel Nederlandse caravans en even later zie ik waarom. Achter ons is de caravanclub De Dissel neergestreken: een club voor 50+’ers die graag in een groep op vakantie gaan: een soort ”We zijn er bijna” van omroep Max. Op TV ziet het er soms vermakelijk uit, maar in het echt….Verschrikkelijk! Daar heb ik niet genoeg aanpassingsvermogen voor.

Op zaterdag fietsen we naar het centrum, waar we lekker rondwandelen en op een fijn terras genieten van het uitzicht. Peter leert er bloedworst met gebakken appel eten…

’s Middags kijken we zo goed en kwaad dat hier kan met de wifi en hotspot naar de plaatsing van Max Verstappen, waarna we weer op de fiets stappen om naar het Monasterio de Sante Toribio de Liébana te gaan kijken naar het originele kruishout van Jesus dat in een altaarkruis verwerkt is en lopen 600m. naar boven naar Ermita de Santa Catalina waar we een magnifiek zicht hebben op de Picos en Potes.

We hebben het goed naar onze zin, maar met het weer zijn we niet helemaal tevreden: het is te wisselvallig. Dan weer schijnt de zon en is het prima van temperatuur, maar als hij wegduikelt steekt er ook meteen een koude wind op waardoor je weer naar je vest en lange broek moet grijpen. Dat wisselt hier dus constant en daar hebben we geen zin meer in.

We wijzigen ons (altijd voorlopige) plan en gaan maandag een andere route nemen: we laten het westen links liggen en steken door naar het Zuiden.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.