Porto Moniz

12 januari

Een “verplichte” reisdag, want we gaan naar Porto Moniz in het noord-westen van Madeira. Het zal daar een stukje kouder zijn, wordt ons voorspeld, maar dat kan ons niets schelen: we hebben al een hele week schitterend weer te pakken en het is nog altijd heel veel beter dan in ons koude kikkerlandje (hoor ik van mijn kinderen).

Op naar Aqua Natura Bay Hotel.

We proberen zoveel mogelijk de westelijke kustweg te nemen, maar dat lukt niet helemaal goed. Hij wordt voortdurend onderbroken, gewoon omdat hij er niet ligt en/of opgebroken is en/of er alleen maar een doorlopend weggetje voor de locals loopt. De grotere weg waar we steeds op uitkomen, de VE3, bezorgt ons een “tunnelvisie”, maar het schiet wel op. Als we niet uitkijken zijn we er zo en dat is niet de bedoeling. We willen nog wat zien onderweg.

De eerste stop is bij de vuurtoren….

Het uitzicht bij de vuurtoren is heel mooi; volgens mij geldt dat zo’n beetje voor de hele kliffenkust van Madeira. Het bezoekje aan het “museum” in de vuurtoren zelf is een lachertje: een klein kamertje met wat foto’s en een paar oude vuurtorenlampen, maar wel prima vanwege de sanitaire mogelijkheid.

Daarna rijden we naar de teleferique, een kabelbaan die zich met een dalingscurve van 98% naar beneden lijkt te storten. Daar, zo’n kleine 500 m. lager,  ligt een piepklein dorp waar je even doorheen kunt wandelen. We zijn van plan om naar beneden te gaan, maar nadat ik een gondeltje met 4 mensen erin naar beneden heb zien gaan, is het beetje moed dat ik had als sneeuw voor de zon verdwenen en kan ik zelfs Peter niet meer aanmoedigen: hij durft het ook niet aan op eigen kracht.

Hotel Aqua natura Bay ligt aan de zee en is ook weer zo’n lekkere, mooie stek!

We boeken meteen voor straks een half uurtje sauna en daarna de jacuzzi.

Local dinertje tot slot.

13 januari

Vandaag overtref ik mezelf! Wij maken een wandeling van 6 km. heen en een beetje bergopwaarts en dus ook 6 km. terug, langs een levada (een van de vele afwateringskanalen die hier zijn aangelegd).

Niet alleen de afstand is een record voor mij, maar ook het feit dat ik 2 keer een stukje van -ik schat- 25 meter moet overbruggen waar geen enkel houvast is, met rechts het afwateringskanaal en links een diepe, steile afgrond. Ik moet echt alles uit de kast halen om het te doen, maar zoals je nu merkt: het is gelukt!

Het is overigens een prachtige wandeling en het is lang geleden dat ik van wandelen zo geniet.

Als we terug zijn in Porto Moniz vinden we een plek om te lunchen met uitzicht op de vuurtoren, de zeebaden en een woeste branding (het is dan inmiddels wel terug 3 uur, dus je snapt dat een hapje dan wel welkom is!)

Om de spieren te ontspannen, liggen we ‘s avonds nog een keertje in de jacuzzi.

Ik voel me heel bevoorrecht dat we hier kunnen zijn en zo boffen met alles. Zelfs hier in het “koude noorden” van Madeira is het schitterend weer! Zelfs de autochtonen vinden dit bijzonder op 14 januari en ze zijn heel wat gewend.

14 januari

Eerst gaat Peter even in het koude water van het rooftop-zwembad oefenen (we willen iets later op de dag namelijk naar de natuurlijke zwembaden in de oceaan: eigenlijk alleen de straat oversteken, want we gaan er gewoon in de badjas van het hotel naar toe.) 

Ik vind het gek zo over straat lopen, maar hier kijkt niemand er van op en het is wel gemakkelijk: badjas uit en hup, het zeewater in….

D.w.z. heeeeel voorzichting een toegangstrapje vinden dat niet spekglad is en waarbij je je enigszins kunt vasthouden aan de rotsen. Ik heb niet geoefend in het koude rooftopbad, maar ik ga er vrij gemakkelijk in: de temperatuur van het zeewater valt me ontzettend mee: het is heerlijk!

Verder doen we niet zo veel vandaag: uitgebreid lunchen en wat potjes kaarten op het zonovergoten terras en daarna gaat Peter nog het turks bad en de sauna in en laat ik me masseren. 

Zo kan ie wel weer voor vandaag….

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.