Op weg naar Valencia (de eerste paar dagen)

Zaterdag 11 september 2021
Nadat het ons vorig jaar na 3 pogingen nog niet lukte om in Valencia te komen, gaan we er nu met de camper naar toe.

De weg naar de eerste stop, dikke 40 km. boven Parijs in Saint Leu d’Esserence, verloopt goed, maar is behoorlijk saai. Er gebeurt eigenlijk maar één ding dat het vermelden waard is en dat kost ons een uur extra tijd: een grote file ten zuiden van Brussel als we de grens over zijn. Even denken we nog dat er een coronacontrole is, maar dat blijkt niet zo te zijn zien we, als we de politie-controlepost passeren. Er worden wel wat auto’s van de weg afgehaald, maar geen idee waarom. Ze leiden wel alle auto’s de snelweg af, die dan vervolgens via een paar honderd meter verderop gelegen rotonde weer terugkeren en daarna diezelfde snelweg weer oprijden. Dat zo’n file voor een uur oponthoud zorgt is al vervelend, maar het ergste vind ik dat je geen enkele uitleg krijgt over de reden waarom…
De toegang tot de camping is ook een nogal vreemde: omdat er één camper vóór ons aan het inchecken is, moet ik op de rijweg (tweebaans) gaan staan wachten. Gelukkig rijdt hij tamelijk snel het terrein op, zodat we de verdere trage incheckprocedure van hen, op een veiliger plekje kunnen afwachten.
Als we ‘s avonds naar het dorp fietsen kunnen we kiezen uit eten bij Logis de France (geschatte eindprijs rond de €100,—) of een Italiaans restaurant.
We eten die avond Italiaans.

Zondag 12 september
Het eerste stuk boven Parijs is verrassend mooi en brengt ons op een gegeven moment zelfs op het terrein van Chateau Chantilly.
Op de periferique in Parijs is het best al druk, maar onze nieuwe reisapp werkt heel goed: er wordt zelfs aangegeven op welke rijbaan ik het beste kan gaan rijden en dat klopt perfect!
We zijn lekker vroeg op de camping 13.30 uur, maar we moeten aansluiten: de slagboom is gesloten en op de receptie staat dat ze pas om 15.00 uur aanwezig zijn!
Eerst maar een eindje fietsen dan? Of toch maar een soepje maken? Als we net voor het laatste gekozen hebben, probeert de camper die voor ons staat of de slagboom open gaat als hij er dichter naar toe rijdt en dat blijkt het geval. De hele rits campers die achter ons staat rijden net als wij de camping op en zoeken gewoon een prima plek op. Inchecken doen we later, nadat Max Verstappen en zijn rivaal op elkaar zijn ingereden en er dus allebei uitliggen.
Vroeg in de avond fietsen we naar het mooie stadje Blois. We komen bij een hoge trap uit, die omgetoverd is in een boekenkast: de 100 favoriete boeken van de inwoners!


Daarna is het even zoeken naar de rozentuin die boven de stad uittorent, maar het uitzicht in schitterend, de entourage héél mooi.

Ook vanavond is het eten nog niet wat we er van verwacht hebben: Marokkaanse tajine die koud/lauw is, wijn die vergeten was, water dat nooit meer komt; brood pas nadat we het weer gevraagd hebben. Dat kan beter, denken wij.
We fietsen terug naar de camping via het fiespad aan de Loire, in het aardedonker.

Maandag 13 september
We fietsen vandaag route 9, goed aangegeven volgens de receptie hier, die ons naar Chambord brengt.
Al na een paar km. zijn we volledig de draad kwijt. Volgens het kaartje zouden we rechtdoor moeten, volgens het bordje met route 9 linksaf.
We vragen het aan een voorbijkomende automobilist. Hij weet het zeker: we moeten rechtdoor en bij de kruising pas linksaf en dan alsmaar rechtdoor….
Het klopt als een bus, alleen komen we niet meer op de fietsroute terecht maar wel bij kasteel Chambord: schitterend!

Behalve dat het kasteel een attractie op zich is (wat een prachtige dubbele wenteltrap in het midden) is de expositie van moderne kunst die er momenteel is voor mij het hoogptepunt.
Lydie Arickx heeft speciaal voor deze expositie een aantal werken gemaakt en  ik vind ze heel indrukwekkend!

De terugtocht langs de Loire gaat prima: we volgen route 12, eerst door het bos daarna lngs de rivier en het is prachtig weer!
’s Nachts barst het onweer los, kort maar met heftig weerlicht.

Als we  de volgende ochtend op het punt staan om te vertrekken, richting Perigeux, vertelt onze buurman dat er vanaf 10 uur in heel Frankrijk enorme onweersbuien voorspeld zijn met hagelstenen zo groot als pingpongballen.
Daar merken we tijdens de rit gelukkig niets van, maar als we net gesettled zijn op de camping iets boven Perigeux is er een fikse bui: benieuwd wat er straks nog meer komt!

 

 

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.