Naar het Inle meer

Gaan we met de bus? Gaan we vliegen?
Na wat onderzoek naar reistijden, -prijzen en -comfort, besluiten we met een privétaxi te gaan.

Om kwart voor negen gaan we naar de lobby om uit te checken en dan staat Job al op ons te wachten.

Het wordt een mooie rit, vooral het laatste stuk, en een lange: 6 uur.
Wij stoppen alleen bij een boerenbedrijf langs de weg, waar arachide-olie (olie uit pinda’s) wordt gemaakt. Het persen van de olie uit de noten (wij noemden ze vroeger thuis ook olienoten) gebeurt door een os, die al rondjes lopend de pers in werking brengt waardoor de olie onderaan in een fles/bak drupt. Er wordt ook palmolie, palmwijn en palmsuiker gemaakt. Uiteraard is het de bedoeling dat je iets koopt en Peter koopt een koek die hetzelfde smaakt als een kletskop.
Ook krijgen we een demonstratie van de zonnebrandbereiding. Ze maken een heel dun papje van boomschors door het stuk hout op een natgemaakte steen te wrijven, waarna ze de gelige substantie op het gezicht smeren.

Na een kwartiertje stappen we weer in en de rit wordt alleen nog een keer onderbroken voor een tank-/plaspauze.

Het laatste stuk gaat flink omhoog en ik kijk met bewondering naar Job die de passeer-  en afsnijdmogelijkheden net iets anders inschat dan ik😱
Ik constateer dat ik liever zelf achter het stuur zit dan hier achterin en tegelijkertijd zou ik hier niet willen rijden. Conclusie: het is goed zo en Job doet het geweldig.

Vlak voor we er zijn, gaat er even iets mis. Peter ziet via Google dat Job te ver doorrijdt en geeft een signaal af. Job wuift het weg, want hij weet de weg wel. In de volgende 10 km. vragen we nog zeker twee keer of hij zeker weet dat hij goed rijdt en/of vertellen we dat Google bij ons aangeeft dat hij verkeerd rijdt. Intussen is Job ook nog met iemand aan het bellen (wij vermoeden van ons hotel) en uiteindelijk moet hij toegeven dat hij het mis heeft en draait hij om.
Het laatste stukje rijdt hij knoerthard waardoor ik vermoed dat hij de smoor in heeft, maar verder laat hij niks merken.

Enigszins bezorgd neem ik afscheid van hem, omdat hij me onderweg heeft verteld dat hij hier niet overnacht maar direct terugrijdt! Ik wens hem een behouden terugreis.

Bij Spring Lodge Inle worden we met open armen ontvangen, hebben we een eigen huis met een grote kamer en badkamer. Er is een zwembad waarvan het water wel ijskoud is, merken we later, en ze hebben een lekker restaurant!
Er zijn fietsen voor de gasten en ze bieden boottochten op het meer aan.

Als we ‘s avonds na het eten weer in onze kamer komen, hebben ze intussen het zeer grote muskietennet over ons bed gedrapeerd en er ligt een kaartje met een welkomsttekst en 2 snoepjes. En dan hebben we al een fruitmandje gekregen….

We boeken dezelfde avond een nacht bij en regelen een boottocht voor morgen op het Inle meer.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.