Zonder strak omlijnd plan vertrekken we op vrijdag met de camperbus naar Duitsland. Dat is zowat het enige “coronaveilige” land waar we naar toe kunnen en waar we nu nog toegelaten worden. Dit weekend komt onze eigen regio namelijk ook in het rijtje “zorgelijk” te staan en dan kom je Duitsland niet zomaar meer in.
Gisteren hebben we gebeld naar Camping Victoriastation in Kreuzberg, een piepklein dorpje vlakbij het bekendere Altenahr (1,9 km. met de fiets). Ze bewaren een plaatsje voor ons.
De rit ernaar toe gaat goed. Wel merk ik – als we er bijna zijn – dat het echt anders rijden is op de bochtige, smallere, glooiende wegen dan met een personenauto. Maar het lukt en ik ga er wel aan wennen.
Onderweg hebben we hier en daar een buitje, maar als we aankomen op de camping, is het droog en schijnt de zon. We draaien de luifel uit, zetten de zaak op stroom en installeren de stoeltjes: klaar!
We stappen op de fiets en rijden langs de Ahr naar Altenahr om te pinnen en om een lekker wijntje te drinken op een zonnig terras: dat lukt. We zijn wel blij dat we onze jassen bij ons hebben, want in de schaduw is het behoorlijk frisjes op de fiets.
Als we gaan reserveren bij “Im Wustkessel” een goed aangeschreven restaurant tegenover onze camping, kunnen we daar alleen nog eten als we voor 19.00 uur weg zijn. Geen nood, we hebben vanmiddag alleen maar een kop soep op en hebben best zin in een warme hap. De wildragout met rode kool en aardappeltjes en de gerookte forel smaken echt lekker (en dan hebben we al een pfifflingensoepje op!)
Morgenavond zijn we om 19.00 uur welkom.
