Myanmar- Mandalay


“Nog 670 bochtjes, Tineke, dan zijn we weer in Chiang Mai.”
Ik denk dat Peter een grapje maakt, maar dat blijkt niet zo te zijn. Hij heeft zich ingelezen (ik niet) en deze weg van Pai naar Chiang Mai staat bekend om zijn 670 bochten.

We zijn nog maar goed en wel op weg, als het busje dat ons zoëven passeerde langs de kant staat en een van de passagiers hevig staat te kotsen. “Nog maar 650 bochtjes te gaan, meneer!”

We hebben de afgelopen dagen al heel wat bochten gereden, maar hier zit de eerste twee uur echt geen recht stukje weg in: een en al haarspeldbocht. Ik moet supergeconcentreerd rijden, maar ik vind dit wel leuk! Peter iets minder, zo vertelt hij me als we ‘s middags op het vliegveld staan en elkaar een high five geven omdat we het er weer zonder brokken vanaf gebracht hebben.

Omdat we vrij vroeg vertrokken zijn en alleen een koffiepauze hebben gehouden bij het heksenrestaurant, hebben we ruim de tijd om uitgebreid te lunchen. Maar waar?  Peter ziet op zijn gsm dat er vlak voor Chiang Mai een stuk groen ligt met een meertje. Zullen we daar eerst even stoppen?
Hij geeft aanwijzingen, links, rechts, rechtdoor, terug etc. en uiteindelijk sta ik op een doodlopende weg, kan niet meer keren en moet achteruit terug (en als ik ergens een hekel aan heb….).
De tweede poging is succesvoller, al lijkt het daar even niet op: we rijden een golfpark op. We kunnen bij de slagboom doorrijden en komen bij een heel mooi restaurant aan, met uitzicht op de golfbaan (de green heet dat geloof ik). We vermoeden dat we hier iets meer kwijt zullen zijn aan de lunch, maar we doen het gewoon. We krijgen de menukaart en zien tot onze verrassing dat ze ontzettend veel gerechten hebben tegen dezelfde prijs die we gewend zijn. En het eten is ook nog eens heel lekker. Wat zijn we toch bofkonten!

We vliegen naar Myanmar met Bangkok Air en daar ben ik wel blij om, want de vorige vlucht zaten we in een heel klein vliegtuig en dat vond ik toch niet zo fijn.
Als we met het busje bij het vliegtuig worden afgezet, kan ik mijn teleurstelling bijna niet onderdrukken: deze kist is net zo klein, zo niet kleiner.
Wat me enigszins geruststelt is de tekst op de hoofd”servetje” van de medepassagier voor me: Bangkok Air is voor de vierde keer op rij verkozen tot de beste regionale vliegtuigmaatschappij ter wereld én van Azië. Nou, als je daar geen moed uit put!Als we in het hotel in Mandalay aankomen, is het al donker.

Morgen de boel eens een beetje verkennen hier.

 

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.