Madeira

4 januari 2022

Ja, daar zit je dan met je reisblog in tijden van een Corona-pandemie…

En dan, na twee jaar kunnen we weer een keertje vliegen…naar zonnig Madeira.

Het heeft heel wat voeten in aarde gehad.

• durven we het aan om in september te boeken voor januari 2022? Zou het virus dan nog rustig zijn en wij voldoende gevaccineerd? Is het verantwoord om te gaan vliegen?
• eenmaal geboekt resteert het bange wachten. Coronavirus muteert en de besmettingskans in groter dan daarvoor. Er moet geboosterd worden. Gelukkig lukt dat ruimschoots op tijd en zijn we nog steeds gezond. Maar we zien het virus om ons heen toeslaan. 
• en dan gaan we er stiekem in geloven. Portugal en Madeira hebben een veilige code om naar toe te reizen: we zijn welkom. Er moet wel eerst een PCR-test met een negatieve uitslag afgenomen zijn. Die gegevens moeten dan ook weer in een Madeira-toegangsformulier opgenomen worden, etc. etc. 
• de test is negatief en dat is het nieuwe positief, de benodigde formulieren worden ingevuld (kost wel een paar uur), we checken digitaal in bij Transavia en dan is het 4 januari en gaan we!

Op Schiphol is het rustig en het verbaast me enorm dat alles zo soepel verloopt. Er is aangekondigd dat we zeer ruim op tijd aanwezig moeten zijn vanwege de lange inchecktijden en incheckcontroles, maar niets is minder waar. Het gaat supersnel: er is namelijk geen enkele andere controle dan een paar jaar geleden toen er nog geen sprake van een pandemie was.
We gaan gewoon het vliegtuig in. Als ik aan de purser vraag of er geen cornonacheck gedaan wordt, krijg ik te horen dat dat “als het goed is, al gebeurd moet zijn”. Dat klopt op zich wel, want elke reiziger heeft alle bovenstaande formulieren en tests gedaan, maar ik ben toch blij als ik een paar uur later weer in de frisse lucht sta in Funchal.

De temparatuur is heerlijk! De huurauto die we geboekt hebben, blijkt niet echt geschikt voor de steile hellingen op Madeira en wordt opgewaardeerd voor een zeer schappelijk prijsje naar een splinternieuwe Hybride Hyandai (49 km. op de teller) én een automaat: ik ben helemaal happy!
In de parkeergarage van het hotel is dat iets minder, want we krijgen de auto niet afgesloten en de verlichting van het dashbord gaat ook niet uit. De receptiejongen die met me meeloopt, heeft nog minder kaas gegeten van die moderne auto’s dan ik: (hij kan nog niet schakelen van de P-stand naar de N-stand), maar als we nog eens proberen om de auto af te sluiten, lukt het ineens wel en we weten beiden niet wat er nu gebeurd is: eigenlijk deden we niets anders dan Peter en ik het afgelopen kwartier. 

Als we de spulletjes geïnstalleerd hebben op onze kamer en even genoten hebben van het uitzicht op de stad en de oceaan, wandelen we een eindje richting centrum om te gaan eten. 

Het is een lange dag geweest.