Voor het vertrek uit Plataria naar het eiland Lefkada, ontbijten we lekker voor ons campertje aan zee.
We rijden op ons gemakje naar de volgende bestemming. Peter is in eerste instantie heel teleurgesteld over de plekken waaruit we kunnen kiezen (is ook wel heel wat anders dan aan zee in Plataria), maar we staan aan het eind van een klein laantje en het blijkt een hele fijne rustige plek.
Nog dezelfde middag trekken we wat baantjes in het zwembad! en ‘s avonds eten we bij de Seven Islands Taveerne aan het water.
De rust wordt alleen maar verstoord door de overburen en eigenlijk ook weer niet. Het Franse echtpaar is het meest stugge en zuurkijkende dat ik ooit ontmoet heb.
Misschien komt het omdat ze naast de citroenboom staan?
Ze gaan eind van de middag hun camper in en dan zien we ze weer om 10.30 ‘s ochtends. Ik kan het niet nalaten om ze te fotograferen: opdat we niet vergete….
Genoeg over de camping.
De eerste volle dag gaan we erop uit met de fiets. We gaan over de kop van het eiland naar Agios Nikitas. Onderweg nemen we ergens een foute afslag, waardoor we langs een heel mooi klooster komen. Mooi meegenomen.
Agios Nikitas blijkt ineens een toeristisch stadje te zijn, terwijl we onderweg het idee kregen dat we alleen op de wereld waren. Er is een supergezellige weg, vol met eet- en drinktentjes, die uitkomt op een klein strand. Omdat het in een baai ligt, is het uitzicht niet overweldigend, maar dat hoeft ook niet als je op het strand ligt te zonnen (de corps business hier).
We halen het net met onze batterijen van de fiets en dat is maar goed ook! Het waren flinke klimmen en we zijn zeer moe en zeer voldaan als we thuiskomen.
Op de plaats rust….
En dan donderdag, de laatste dag op Lefkada. We fietsen vandaag door de lagunes van de hoofdstad. Heel relaxt en we zien nu van dichtbij wat we gisteren op een flinke diepte zagen liggen.
In een strandtentje wordt door de drummende ober een ode gebracht aan de gisteren overleden Tina Turner. Hij draait de hele dag hits van Tina.
Hij had zelf ook beroemd willen worden met drummen maar zijn carriere is tot zijn grote teleurstelling nooit echt van de grond gekomen. En ja….als je zo diep teleurgesteld bent, kachel je achteruit en zo is hij in dit paradijs belandt, zo vertelt hij met de nodige zelfspot.
Op de terugweg zien we de toegangsbrug naar het eiland opengaan aan weerszijden en vervolgens een halve draai maken: er gaat een stoet zeilboten door die duidelijk op groepsreis is.
Dezelfde schepen en keurig gedisciplineerd op een rijtje.
In het stadje zoeken we nog even naar een winkel, waar ze eventueel een kaasfondupan en een rechaud verkopen, maar we hebben nog geen succes. Best leuk om naar zoiets op zoek te zijn, want we komen in de vreemdste winkeltjes terecht.
Een reactie op Lefkada