We staan in de rij om te gaan boarden als me te binnen schiet dat ik al mijn “medicijnen” thuis heb laten staan.
De laatste keer was ik zoveel vergeten in te pakken dat ik er een lijstje van had gemaakt in “Notities”. Die spulletjes heb ik nu allemaal bij me:
-lipgloss
-zonnebrand
-after sun
-waaier
-shampoo
-badslippers
-blauwe jurkje
-earphone
-paracetamol etc.
Gelukkig betreffen het allemaal preventieve medicijnen (kalk; fosfor en vitamine-D) en iets homeopathisch tegen artrosepijntjes.
Mooie gelegenheid om deze laatste eens te testen op effectiviteit en een paar dagen zonder de rest zal niet desastreus zijn.
We zijn op weg naar Lanzarote.
Zo lang het vliegtuig nog aan de grond staat, is het ijskoud (er staan om onverklaarbare redenen deuren tegen elkaar open).
Eenmaal in de lucht is de temperatuur een stuk beter, breekt de zon door na een uurtje vliegen en verder zijn we blij dat de tweejarige die enkele rijen voor ons zit, niet tot ons gezelschap hoort: ze heeft het duidelijk hoorbaar ontzettend niet naar haar zin. De ouders houden zich beurtelings bezig met wiegen, aaien, toefluisteren, hoofdje vasthouden, in het gangpad op en neer lopen: tevergeefs. Ze staat op “aan” en dat houdt ze dapper vol: 3 uur aan een stuk. Dan valt ze eindelijk in slaap in de armen van de inmiddels ook uitgeputte moeder en ze slapen samen tot in Lanzarote.
Ik hoop dat ze een fijne vakantie hebben.
Als we landen, zien we een zonnig Lanzarote.
Met ons knalrode Ka’tje zijn we binnen een half uurtje in Playa Blanca en binnen 10 minuten heeft onze hostess Merve ons naar het appartementje geloodst.
Het ligt een stukje buiten het centrum in een rustig straatje.
“Onze” tuin ligt in de volle zon en windvrij. Hier houden we het wel een weekje uit.
We wandelen naar het strand met de gezellige boulevard waar we wat eten en drinken, boodschapjes doen en verder alleen maar in het zonnetje zitten.
Wat is het toch een heerlijk klimaat op de Canarische eilanden.
Morgen gaan de de omgeving verder verkennen.