Langkawi-Penang

Over de laatste dagen op Langkawi en de eerste dagen op Penang heb ik nog weinig geschreven, om 2 totaal tegenovergestelde redenen. Op Langkawi hebben we de laatste dagen alleen maar hetzelfde gedaan als de dag ervoor, namelijk niets. En de eerste dagen op Penang doen we zoveel dat ik nauwelijks tijd vind om te schrijven!

Dus, nog even een plaatje bij het nietsdoen (wat heerlijk dat je de luxe hebt om dat te doen).

(Dat ziet er zo uit…)

En dan zijn we na een 3-durende overtocht met de ferry in Georgetown op Penang. Dat is weer even wennen zeg! Heet, (ja, dat was het op Langkawi ook, maar dan lig je in de schaduw en zo in het water!); veel verkeer en we gaan dan toch weer ineens veel doen…

We worden echt allervriendelijkst ontvangen door de eigenaar van Palm Mansion, een hotel in een authentiek oud huis in het pitje van het oude centrum. Een fris drankje, een koekje, alle benodigde folders en info om hier een paar dagen door te brengen, rekening houdend met onze ideeën en wensen. En, alle mogelijke hulp wordt geboden, van het vinden van een goede lunchplek (hij loopt wel even mee) tot het vervoer: taxi-brommertjes naar ik weet niet waar. En, zonder opdringerig te zijn! Al moet ik bekennen dat ook hij vroeg toen we 2 brommertjes bestelden: “U kunt ook brommer rijden?” Maar ik kreeg een dikke duim toen ik ja knikte 👍.

De eerste middag verkennen we de floating villages, gebouwd naast bestaande steigers tot we een flinke onweersbui aan zien komen en net op tijd in een foodcourt zijn, waar we vervolgens wel een uur of 2 vastzitten, want we gingen -optimistisch en dapper als we zijn- natuurlijk zonder parapluutjes weg.

We hebben wel van de gelegenheid gebruik gemaakt om een Carlsberg (of twee) te bestellen, intussen wat dumplings te snaaien en een potje te kaarten. Een mens moet wat😉. Het onweer blijft best lang hangen en bij een van de donderklappen lig ik zowat onder de tafel en Peter ziet dat ik niet de enige ben die vreselijk schrikt. Zelfs de kokkin van onze dumplings slaat de handen voor haar gezicht van schrik.

Als we naar huis wandelen is het bijna droog en ben ik ook weer een beetje bijgekomen en gewend aan het stadsleven.

We slapen heerlijk op de bovenkamer.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

2 reacties op Langkawi-Penang

Reacties zijn gesloten.