Laatste stop in Mandalay

We hebben een plaats gereserveerd in de luxe bus van JJ Express om naar Mandalay te reizen: verwachte rijtijd, minimaal 8 uur.

Als de hob (half-open-bus) ons afzet bij het kantoor in het centrum verwachten we dat we daar de bus in stappen.
Het gaat iets anders.
Onze koffers blijven, samen met die van de andere passagiers in de hob en wij worden in een andere kleine personenbus geplaatst. Daar gaan we….
Dan verwachten we dat we aan de rand van deze stad in de luxe bus terecht komen, maar ook dat gaat anders. We rijden zeker 10 km. verder voor we over kunnen stappen in de luxe bus. Maar dan zitten we ook in een zetel!

We zijn heel blij dat we voor dit vervoer hebben gekozen. Vliegen ging vanaf een heel klein vliegveld in een klein vliegtuig, zo vermoed ik en privévervoer zou vermoedelijk het 10-voudige hebben gekost. Deze busrit kost nl. maar € 12 pp en daar krijg je dan ook nog water voor en 2 stukken cake en een zakje noten!
De enkele stop voor de hongerige Aziaten ons onder vindt plaats in een superschoon restaurant met dito toiletten.

Ik vermoed dat de buurvrouw van Peter aan de andere kant van het gangpad niet veel gegeten zal hebben daar, want die is al van begin af aan zo misselijk als een kat en gelukkig zijn we hier alleen auditief getuige van. (Een kleinigheidje houd je altijd…🤭).

7 1/2 uur later stappen we bij het hotel in Mandalay binnen.
We hadden hier niets van verwacht, want we betalen hier totaal € 25,—, incl. ontbijt, maar hebben dit geboekt omdat het heel dicht bij het busstation ligt en op nog geen 5 km. van de U Bein brug waar we morgenochtend zonsopgang ook nog wel eens willen zien.

We eten wat in het restaurant en ik vraag of ze rode wijn hebben. Eerst wordt het surrogaatdrankje aangeboden (3%), maar ik probeer het nog eens…”Rode wijn.?”
Dan duikt de ober onder de desk en tovert een fles Franse merlot tevoorschijn: in de roos!
”Wat kost deze fles?”, wil ik toch nog even weten.
Dat weet de ober niet en ook een telefoontje naar de receptie levert geen antwoord op. Als we even niet opletten is de ober verdwenen en zitten we wat vragend rond te kijken; maar ja, we zijn de enige gasten en de enige andere ober die we iets vragen, weet helemaal niet waar we het over hebben. We wachten rustig af.
Na een flinke tijd komt de ober de lift uit, lacht naar ons en schrijft de prijs op.
Wij vermoeden dat hij naar de plaatselijke slijter is gelopen om te achterhalen wat de wijn gekost heeft, maar daar zullen we nooit achterkomen.
De jongen heeft wel ontzettend zijn best gedaan en nadat ik voor de zekerheid de fles maar zelf ontkurkt heb, toosten we op Myanamar.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.