De Plitvice-meren (ingang 2) zijn dan misschien wel iets minder spectaculair omdat de hoogste watervallen bij 1 zijn te vinden, maar ik vind dit gedeelte zeker zo mooi. Lieflijker, kleurrijker en het ontbreekt er zeker niet aan watervallen en stroomversnellingen.
Het zou er minder druk zijn dan bij de hoofdingang, maar ook dit gedeelte is in trek bij de toeristen. Ik ergerde me gisteren al een beetje aan het fotografeergedrag van sommigen. Die zijn zo druk in de weer met hun fototoestellen, gsm’s en selfiesticks dat je voorzichtig moet zijn dat je geen mep krijgt van die stick. Soms moest ik er zelfs om lachen: als professionele modellen poseren ze voor hun eigen camera met èèn gebogen knietje, handje op het achterhoofd in de buurt van de haargrens, soms gul lachend en soms met een pruillipje, staand, leunend tegen een boom, op de grond liggend: alle poses worden uitgeprobeerd. Maar ook hier is het raak.
De wandeling is lang, redelijk stijgend en dalend en niet altijd geplaveid, maar het is de inspanning waard.
We zijn op tijd terug voor België-Engeland dat we samen met een Belgisch echtpaar bekijken. Fijn voor de Belgen dat ze de derde plaats haalden!
Het afbreken en inpakken is in een uurtje gepiept en de reis naar Sibenik verloopt ook prima. Om 2.00 uur zijn we er. Het is een minicamping: ik schat zo’n 12 plaatsen (ik ben te moe om even op te staan en te tellen). Het opzetten namelijk is ffff doorbijten. Ondergrond van grint, dus flink timmeren en dat alles bij een graadje of 35, schat ik! Maar, we staan. We hebben een prima plekje, onder een rieten dak wat hier een weldaad is.
Ik zit even bij te komen, Peter is alweer de omgeving aan het verkennen.
Zo dadelijk lekker douchen en als een fris mens kijken naar DE wedstrijd op TV. De campingbaas nodigde ons hiervoor meteen uit bij aankomst. Om 16.00 uur gaat hier alles “op slot”.
Ik hoor al zenuwachtig getoeter van auto’s (boven het geluid van de krekels uit en dat wil wat zeggen, hoor!)