We zitten al tamelijk vroeg op de fiets voor een tochtje “in de velden”. Daarvoor moeten we wel eerst de stad uit en op en na de Bromfietsbrug (Trang Tien, ontworpen door Eifel) is het heel erg druk.
We doen net alsof we elke dag in zo’n brommerstroom meefietsen en dan gaat het het beste. Niemand rijdt natuurlijk keihard en is heel alert, dus als je niet aarzelt en “gewoon” heel doelgericht meefietst met de stroom is er niets aan de hand.
Net na de brug moeten we door een smalle straat waar ook net een markt is en daar moeten we wel een enkele keer van de fiets af omdat er precies voor je wiel iemand oversteekt die verwacht dat jij ook alert reageert en hem/haar niet van de sokken rijdt. Aan een verkeersdiploma heb je hier niet veel…..
Als we eenmaal door de drukte heen zijn, is het heerlijk fietsen door de velden.
Zon, blauwe lucht, groene rijstvelden. We zien ook nog een stuk afgebakend “kanaal” waar honderden witte eenden – in afwachting van de slacht – zijn ingesloten. Ze zijn waarschijnlijk gekortwiekt, want er vliegt er geen een weg en aan hun jammerlijk gekwaak te horen, hebben ze het hier niet echt naar hun zin.
In het dorp Thanh Toan, het einddoel, is een mooie 18e eeuwse overdekte brug en ook daar een markt met met de gebruikelijk taferelen van verkopende dames die levende vissen villen, varkenspoten aan stukken hakken en elkaar controleren op hoofdluis.
Na de lunch fietsen we weer lekker naar huis voor een relaxmiddagje aan het zwembad.
Laatste middag hier, morgen gaan we naar Danang.