Laatste 3 dagen in de Haute Languedoc (Bize-Minervois


Woensdag is het mooi weer en we gaan er met de fiets op uit. We vinden een heuvelachtige tocht die ons o.a. brengt bij de Abdij de Lagrasse. Hij bestaat uit twee gedeeltes en dat is ook altijd zo geweest in het verleden. Het ene gedeelte staat volledig in de steigers en voor een paar euro mag je naar de bouwwerkzaamheden kijken. Dat doen we niet: we beperken ons tot het gerestaureerde deel. Het is een bezoekje waard, al was het alleen maar om de moderne wandversiering te zien die daar is aangebracht. Het is een wand geworden die aan Escher doet denken en helemaal tot stand is gekomen door het verbanden van bepaald materiaal (linnen, karton?) en de as daarvan te gebruiken om de structuur aan te brengen.

Bijzondere wand. De rest is goed geconserveerd en gerestaureerd en er is veel uitleg op borden (zelfs in het Nederlands).
La Grasse zelf is ook de moeite waard om doorheen te fietsen: je waant je in de Middeleeuwen (en toen waren er geeneens fietsen!).


Op de terugweg proberen we een stukje af te snijden om wat autoweg te vermijden en dat lukt, al moeten we daar wel diep de velden voor in.
We vinden dat we hard gewerkt hebben vandaag en belonen onszelf met een etentje bij La Grange (zo’n beetje het beste restaurant van het dorp). We eten lekker buiten in het avondzonnetje. De eigenaar van La Grange blijkt getrouwd te zijn met een Nederlandse dame uit Amsterdam (ik schat haar een jaar of 45). Ze zou niet meer terug kunnen naar Amsterdam, vertelt ze, met al die ruimte hier en haar paarden etc., maar uiteindelijk – zo vertrouwt ze ons toe – is het ook hier voornamelijk hard werken.

Ook donderdag is het goed weer en gunnen we onszelf een rustdagje. We lummelen wat op de camping, voor de de tent. We doen boodschappen bij de Intermarche (waar we erachter komen dat we gisteren 20 ct. per liter meer hebben betaald dan hier en de tank was zo goed als leeg (tel uit je verlies) en we steken nu eens heel erg op tijd de bbq aan zodat we nu pas trek krijgen als het vuur goed genoeg aan is om het vlees erop te leggen en niet, zoals eerder, als we de kolen aansteken want dan duurt het nog heeeeeel lang voor je iets te eten krijgt.
Dat hebben we goed gedaan. Relaxt dagje: morgen weer lekker fietsen langs Canal du Midi. De weersvoorspelling is gunstig, dus dat moet lukken.

Vrijdag worden we gewekt met het gekste onweer dat ik ooit gehoord heb. Zeker drie kwartier lang hangt er onweer boven ons en zonder dat het nagenoeg flitst is er een continu geluid van aanrollende donder (alsof er legervoertuigen boven ons aan het rijden zijn). Het regent af en toe een beetje, het is windstil en de vogels fluiten.
Heel vreemd.
Uiteindelijk komt er toch nog een wat hardere regenbui, maar het onweer rommelt van lieverlee verder van ons af, zonder dat er een uitbarsting komt (die ik eigenlijk wel verwachtte).
Als de regen ophoudt en we nog even kijken of we denken dat het droog blijft verder, besluiten we toch maar op de voorspelling af te gaan en we rijden met de fietsen achterop, naar La Redorte. Van daaraf gaan we met de fiets langs het kanaal via Homps naar een fietsroute die ook weer eindigt in Homps.
Nou, dat valt nog niet mee.
In La Redorte komen we aan de verkeerde kant van het kanaal uit. Het pad is moeilijk fietsbaar (al komen we wel over een schitterend oude brug); we moeten voetje voor voetje over een spekglad stuk (als we wegslibberen liggen we met fiets en al in het kanaal) en aan de overkant zien we een fietspad waar we eigenlijk moeten zijn.
We besluiten terug te gaan (weer over het spekgladde stuk en de schitterende brug) en gaan op zoek naar het pad aan de overkant. Dat moet in het dorp beginnen, volgens ons. Nadat we zo’n drie á vier keer een weg zijn ingeslagen en teruggegaan omdat het dat toch niet was, lukt het ons om aan de goede kant van het kanaal te komen. We hebben dan al zo’n kilometer of 5 afgelegd. Yes, we zijn los! En dan zien we na de eerste bocht een bruggetje (dat konden we net niet zien aan de overkant!); daar moeten we overheen: het goede pad loopt aan de kant waar we een kilometer of zes geleden ook fietsten! Ja, weet alles maar eens vantevoren: dan loop je heel wat ervaringen mis.


Als we in Homps aankomen stuiten we op een gezellig uitziend lunch-restaurant en we strijken neer op het terras. We hebben er trek van gekregen.
De lunch is geweldig lekker (o.a. vleesplankje, springrolls met eend, varkenslapje met bietenpuree); in tegenstelling tot het weer. Het begint weer te regenen en de overkapping op het terras moet dicht. Dat levert na een kwartiertje onverwachte douchebeurten op, gelukkig op tafeltjes waar net geen mensen aan zitten.
Als het weer droog is, gaan we terug. We zijn er helemaal klaar mee hier.
We hadden vanmorgen al vage plannen, maar nu weten we het zeker: morgen verkassen we naar Vaison-la-Romaine (vlakbij de Mont Ventoux). Die kant op schijnt het een stuk warmer en stabieler te zijn: daar gaan we voor!

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.