Een paar dagen Krk in Kroatië. Het oprijden van het eiland is verrassend mooi.
Komend vanaf een bergkam duik je de diepte in, tussen hoge rotsen.
Hoe dichterbij we komen, hoe minder regen en er dringt zich – echt waar – een flauwe zon op tegen de achterkant van het dunne wolkendek. Hoopgevend voor de komende dagen, waarin heel midden-europa zucht onder de barre weersomstandigheden die “Boris” daar veroorzaakt. Er zijn zelfs mensen overleden door verdrinking of anderszins en het waterpeil in de Donau stijgt nog steeds.
Voorlopig zitten we goed, al drukt Boris ook hier zijn stempel op de weersomstandigheden: veel meer regen en flink wat kouder dan “normaal” in deze tijd van het jaar.
We doen het ermee!
Zondagmiddag fietsen we in ieder geval een stukje langs de kust waaraan de camping ligt. Het is er mooi. Kalme zee, dappere zwemmers en zonzoekers, hier en daar een aalscholver en een prachtige zonsondergang. Ik vind het gek: de hele dag laat ie zich niet zien en als hij dan ondergaat, doet ie dat in volle glorie. Dan is er voor mij de magie toch wat af al moet ik toegeven dat het mooie plaatjes oplevert.
De dag daarna, op maandag de 16e, is het eigenlijk hetzelfde. De dag komt heel langzaam op gang en de zon komt er maar flauw doorheen. Gelukkig is het wel de hele dag droog. We fietsen naar het buurdorp omdat daar grote Supermarkten zijn en we de voorraad moeten aanvullen.
De weg ernaar toe gaat voor een groot deel over de drukke autoweg en dat voelt niet goed. Dat gaan we beter doen op de terugweg: er moet een fietspad beneden langs het water lopen.
Het wordt een flinke speurtocht, waarbij we een aantal keren denken “Ja, dit is ‘m!”, maar even zoveel keren terug moeten draaien omdat het pad doodloopt of onbegaanbaar is. Dan toch maar weer over de autoweg terug. Extra handicap: we moeten weer eerst de klim omhoog én mijn batterij van de fiets dreigt leeg te geraken. Dat betekent dat ik energiezuinig moet rijden (lees: veel harder moet werken), mét de spanning haalt de batterij het of niet….
Met de tong op mijn schoenen (slippersin dit geval) kom ik boven en haal ik de camping.
Weer wat geleerd: altijd starten met een volle batterij. Meteen opladen dus: morgen weer een dag, al verwacht ik niet dat we “lekker” gaan fietsen om de doodeenvoudige reden dat er hier geen fietspaden zijn. Jammer.
Dinsdag gaan we inderdaad niet fietsen. Ook vandaag komt de zon pas rond 11 uur door de wolken en kleurt de lucht blauw. Maar er staat af en toe een flink windje en dat is behoorlijk fris. Mijn oorspronkelijk dapper idee om vandaag echt in de zee te gaan zwemmen (het zeewater is goed van temperatuur) laat ik toch voor wat het is “een dapper idee” en we genieten van de zon zo lang die te vinden is in de buurt van onze Duuk. Boek erbij: heerlijk! Ook voor de lunch aan de haven nemen we uitgebreid tijd.
Omdag we vanochtend besloten hebben om morgen door de rijden naar Pula op Istrië, vinden we het wel een goed idee om vanmiddag een was te draaien, zodat we voorlopig weer vooruit kunnen en vanavond weer in een fris bed slapen.
Zo gezegd, zo gedaan!