Kemeri National Park/Ventspils/Kuldiga

Het laatste avondmaal in Riga is bij een Middeleeuws restaurant. Buiten zit een slaperige wachter die door de deur naar een keldertrap wijst. Beneden worden we opgewacht door een bediende en door een wir-war van onderaardse gewelven naar een tafel gebracht: alles in stijl. kleding, kaarsverlichting, aankleding. Het brood krijgen we in een jutezakje, de wijn in een lomp glas, de soep uit een pot op een vuurtje, etc. Het is een totaalbeleving, al moet ik eerlijk zeggen dat ik wel eens lekkerder gegeten heb. Misschien ook omdat je nauwelijks ziet wat er op het bord ligt. De menukaart hebben we met de zaklamp van de gsm bekeken, maar het lukt niet om met die zaklamp aan ook nog eens te eten! We drinken een afzakkertje bij Ala waar een stevige rockband staat te spelen vanavond en het minder druk is dan eergisteren met de traditionele muziek.

Als we de dag erna met de bus vertrekken naar het vliegveld om de auto op te halen blijkt dat we het buskaartje voor niets gekocht hebben: het is niet alleen Peters verjaardag, maar ook die van Riga, dus heeft iedereen vrij reizen (dat wist die verkoopster gisteren vast niet🤣). We zijn er eerder dan de verhuurder, maar als hij komt hebben we binnen een mum van tijd onze Toyota Corolo richting Kemeri op weten te krijgen. We stoppen onderweg bij Jurmala: the place to be als je naar het strand wilt in de buurt van Riga.
Om er te komen moeten we een toegangsprijs van € 2,– betalen bij een automaat langs de weg. Het lijkt alsof ze er voor de eerste dag staan, want blijkbaar weet niemand precies hoe ze werken, wat een lekker wachtrijtje oplevert en mooie taferelen van mensen die willen betalen, maar niet weten hoe!
Het strand🏖 ziet er uit als veel andere: mooi rul wit zand, een ontzettend diep stuk laag water, veel (inge-) vette lijven, strandstoelen en een paar lekkere terrasjes. De huizen die nog aan de rand bij het strand staan, zijn vervallen: jammer, want vroeger moeten het prachtige huizen geweest zijn.

Het strand bij Jurmala

In Kemeri vinden we snel het familiehuis waar we een kamer geboekt hebben. Het is een eenvoudige kamer, waarbij we gebruik mogen maken van de keuken op de gang.
Koelkast, koffie- en theezetfaciliteiten, borden, mokken, bestek en een klein tafeltje met een paar stoelen. Er is een flinke tuin bij met wat ligstoelen, een schommelbank en bbq-faciliteiten én je kunt er fietsen huren. Dat doen we meteen: morgen gaan we het National Park in op de fiets.
Vanmiddag gaan we de boardwalk doen. Een wandeling over een stuk moeras in het National Park. Het is een flinke wandeling, maar echt de moeite waard in dit apart stuk natuur.

De boardwalk

En dan zitten we op de fiets in het Kemeri National Park. Het is een afwisselende tocht, zeker qua ondergrond. Mul zand, dan weer grint met behoorlijke grote stenen ertussen, dan weer omhoog en omlaag, dan weer stoppen omdat er een boom dwars over de weg ligt, dan weer over stronken en over stukken board die over al te zompige
stukken zijn aangelegd… Als we het parkgedeelte uit zijn, komen wij bij een moerasgebied dat we even later vanaf een vogelobservatietoren eens goed van boven kunnen bekijken. We zien heel wat witte reigers en ook de grote Alba reiger. “In het voorjaar”, zo weet een vogelliefhebster boven op de toren ons te vertellen, “is het een kabaal van jewelste en zijn er heel veel soorten vogels te zien. Nu is het een slecht seizoen voor vogelaars.” Wij genieten er toch van het aparte landschap.

We eten in het dorp Lapmezciems (of all places) en het is lekker (garnaaltjes en forel).
Het laatste stuk is minder spannend, maar een iets beter fietspad is in deze fase van de tocht ook wel weer lekker.

Als we thuiskomen zijn we moe, maar voldaan en rommelen wat rundum hause hier.

Morgen rijden we met de auto naar Kuldiga (westwaarts).

De dag erna wijzigen we de koers: we gaan naar Tukums. Kuldiga doen we woensdag.
In Tukums is niet heel veel bijzonders te zien, maar dat is precies de bedoeling: het gewone leven zien op het platteland. We parkeren toevallig tegenover het Toeristenbureau waar we eeen plattegrondje krijgen waarop een korte stadswandeling staat aangegeven. Als we de hoek omdraaien, waan ik me in een Cubaans straatje. Kinderkopjes, scheve houten huizen en gekleurde gevels, waar de verf afbladdert. De pogingen om wat te renoveren vind ik niet erg succesvol. De isolatie puilt uit en is niet weggewerkt en hier en daar zijn gewoon wat latten tegen het huizen geslagen.

Tukums

Bewoners zien we niet. In een verlaten straat passeert ons aan de overkant van de straat op het smalle stoepje een invalide man (hij mist beide benen) die voorzichtig met zijn karretje langs trapjes en over hellinkjes laveert. We zien hier in Letland veel mannen die één of beide benen missen.
We zien nog een mooi Luthers kerkje uit de 16e eeuw (net als alle musea hier op maandag) en een Russisch Orthodox kerkje waar net een dienst is geweest. We worden vriendelijk naar binnen uitgenodigd door een van de vrouwen, de kerkgangers zijn bijna allemaal vrouwen. Ze hebben allemaal een hoofddoekje op en uit eerbied trek ik ook mijn sjaaltje over het hoofd. Het is mooi binnen en het ruikt ontzettend lekker naar wierook. Meer hoogtepunten komen we niet tegen of het moet de berg sneeuw zijn die voor een of andere sporthal ligt.
We rijden naar het strand bij Engure, waar we onze salade opeten en de pauze ook gebruiken om wat te lezen en daarna gaan we naar de noordzijde van Kemeri National Park. We willen het “blote-voeten-park” gaan lopen. Het blijkt een 3 km. lang parcours
van hindernissen van kleine en grote stenen, houtsnippers, modder, water, houtblokken en andere (k)welnessmaterialen. Het is soms echt niet te doen en dan kun je gelukkig even van de route afwijken, maar ook daar liggen verraderlijke steentjes en anderszins pijndoende zaken. De voeten worden werkelijk gegeseld: ik hoop dat ze er uiteindelijk beter uitkomen.
Het is wel een aparte ervaring om die mooi aangelegde en goed onderhouden route te lopen.

Lunchpauze in Engure

We eten in een restaurant in Lapmezciens, het enige wat open lijkt vandaag, en het is goed en goedkoop: we betalen hier bijna de helft van wat we in Riga betalen.

De avond brengen we door in de tuin.

De reis naar Ventspils

We rijden via het meest Noord-westelijke stad Kolka. Wat een prachtig punt hier op het strand! Je kunt hier zowel de zon zien opgaan als ondergaan.
Vanaf Kolka rijden we via de kust naar beneden: 80 km. verlaten tweebaansweg met een stuk of vier dorpen die je kunt bereiken via een onverharde afslag. In elk dorp wonen nog geen 40 mensen, schatten we in. We bezoeken er twee: in het ene dorp zijn nog houten vissershutten te vinden en in het andere dorp vinden we, behalve een kilometers lang, compleet leeg, prachtig strand, in het bos langs het strand een kerkhof van vissersboten. Die zijn daar terecht gekomen nadat de vissers van de Russische bezetters niet meer mochten vissen.

Kolka

Verlaten vervallen vissershuizen

Botenkerkhof

De westkust

Bij een afslag links komen we bij een radio-telescoop van 34 m. doorsnede: de 7e grootste ter wereld wordt hier trots vermeld. Hij is hier gekomen tijdens de Russische overheersing en op het terrein vinden we nog de restanten van een aantal flats waar personeel gehuisvest moet zijn geweest.
De telescoop wordt nu nog voor wetenschappelijke doeleinden gebruikt.

We zien ook nog een soort afgesloten tunnel (schuilkelders?) en een schuttersputdeksel (?). Mijn fantasie slaat hier misschien op hol, maar het kan evengoed waar zijn.
Bij het appartement in Ventspils worden we opgewacht door de vader van de eigenaar. Hij gebaart ons dat we de auto moeten omdraaien en laat ons met veel bombarie weten dat we hebben gespookrijd/spookgereden op de ventweg waar het appartement aan ligt. Hij verbaast zich erover dat we maar met zijn tweeën zijn. “Jullie hebben een heel groot familie-appartement gehuurd”, zegt hij. Dat klopt: we wilden hier graag op de begane grond iets huren. Het appartement ligt op loopafstand van het oude centrum. De host vraagt of we de eerste keer in Venspils zijn en biedt aan om ons met de auto mee te nemen om wat highlights te laten zien en ons wat wijs te maken in de stad en nog voor we het appartement in zijn geweest, zijn we met hem “en route”. In zijn gebrekkig Engels weet hij toch een boel uit te leggen en als we, nadat we de koffers wel in het appartement hebben gestald, naar het centrum wandelen, voelt dat al niet vreemd meer. We drinken een wijntje op een zonnig binnenpleintje en later eten we buiten bij een krogt (kroeg).

Ventspils

Koeien zijn beroemd in Ventspils

De fontein voor de deur

Kuldiga

De 55 km.lange rit naar Kuldiga valt niet mee. In de eerste 25 km zitten zeker 10 stoplichten zodat het verkeer beurtelings kan doorrijden: de weg wordt gerepareerd en dat is ook hard nodig, blijkt op de stukken waar je dan wel “gewoon” kunt doorrijden.
Het verbaast me dat we hier al weer ooievaars zien. Peter verbaast het niks. “Heb je gezien hoeveel hoogzwangere vrouwen hier rondlopen?”

Ook de start in Kuldiga zelf is niet flitsend: we kunnen het toeristenbureau maar niet gevonden krijgen en daar willen we toch echt even naar toe voor een plattegrondje! Kip-eiverhaal!
Maar dan zijn we los: met het routeplan erbij komen we langs alle highlights. We beklimmen de klokketoren van de Catharinakerk (een hele klus langs die steile trappen). Er hangen twee grote klokken met een zware klepel en ik ben blij dat we op een tijdstip zijn dat ze niet luiden, want we staan op nog geen halve meter en ik zou me rot geschrokken zijn. We zien de hoogste waterval van Letland (4,5 m.!) en de breedste (2 m. hoog en 249 m.breed!). In Villa Bangert is het Kuldiga District Museum gehuisvest waar we een goed beeld krijgen van een appartement van rijke families die hier vroeger leefden.
Nadat we ook nog bij Stenders genoten van een kop soep en een lekkere
pannenkoek, rijden we weer terug. En dan breekt de zon door, een beetje laat maar toch.
Vanavond gaan we naar de Spa.

Kuldiga

De klokketoren

De langste bakstenen brug van Europa

 De breedste waterval

 

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Een reactie op Kemeri National Park/Ventspils/Kuldiga

Reacties zijn gesloten.