Ioannina (alweer?) en door….

19 juni

‘s Avonds willen we nog even naar het buur-dorp fietsen. Peter staat al boven aan de weg, als ik sta te sukkelen met een ”doorgedraaide” fiets. Vandaag niets van gemerkt en nu draaien de trappers door en is het FINI.

Dan gaat Peter voor de tweede keer die dag te voet naar het dorp (en ik mag/moet op zijn fiets) en maken we een plan voor morgen.
Ik heb in Ioannina een fietsenzaak gezien en dus gaan we daar proberen de fiets te laten repareren en als dat lukt, rijden we door naar Albanië. Zo niet, dan moeten we een plan B bedenken: zonder onze fiets kan natuurlijk ook, maar dat is plan X (en dat hebben we nog niet).
Omdat we vandaag ook onze camperbus verplaatst hebben en beter horizontaal hebben staan, slapen we veel beter dan de vorige nacht…

20 juni

Rond elf uur staan we voor Harisis Bikes dubbel geparkeerd. Dat is hier heel normaal. Dit is de tweede zaak waar we aankloppen, want bij de eerste konden ze ons op zijn vroegst over 2 dagen helpen.
Hier staat Peter binnen 2 minuten, samen met de zeer behulpzame monteur, mijn fiets van de fietsendrager af te halen. De monteur kijkt met een deskundige blik naar het euvel en omdat we ”en route” zijn, belooft hij om 14.00 uur de fiets gerepareerd te hebben.

De wachttijd brengen we door op de camping waar we een paar dagen geleden stonden. Na het eten wandelt Peter in grote spanning met de batterij onder zijn arm naar Harisis en om 14.00 uur komt het verlossende app-je ”Yes! Ik ga hem nu uitproberen!” En hij is in orde: ik kan weer fietsen!!!

En dan rijden we inderdaad door naar Gjirokaster in Albanië, waar we al weer om 15.30 uur aan een koele Radler zitten.
Wat een leven….😀

Toetje:

We fietsen nog even naar het historisch centrum omdat we – nu we er toch zijn – even de straatjes willen zien, waar de deelnemers van De Mol, het kruispunt vol moesten leggen met geleende kleden van de omringende winkeliers. Geen enkele moeite om het te vinden! Het is er mooi, vooral op de trappen van de moskee, maar het meest bijzondere is het gesprek met een eigenaresse van een ”snackbar” die een rolletje gespeeld heeft in de Mol en daarover desgevraagd graag wil vertellen, maar vooral ook over haar leven in Albanië; haar dromen en haar plan om naar Ierland (Cork) te verhuizen waar haar broer ook woont. Haar leven in Albanië is uitzichtloos.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.