We hebben een mooi uitzicht én overzicht op Mukdahan, de Mekong-rivier, de 2e Thai-Lao Friendship bridge en de stad Savannakhet in Laos. We zijn op de Ho Kaeo Mukdahan City Observation Tower.
Het is nou niet bepaald de Eiffeltoren, maar we zijn hier ook niet naar toe gegaan om toeristische hoogtepunten mee te maken.
Op de 7e etage, de lift gaat maar naar de 6e, is een tempeltje. Ik denk voor het geval dat de Thai ineens onverhoopt zonder zouden komen te zitten. Voor wie moeten ze dan op de knieën?
Op de 6e etage gaat het vooral om het uitzicht en er staan wat objecten opgesteld waarvan wij de betekenis zelfs niet kunnen raden. Op de linkse foto een voorbeeld.
Beneden zie ik bij een buddhabeeld niet alleen elektrische kaarsen staan, maar ook elektrische wierookstokjes! Dat vind ik nou interessante kitsch. Ik ga aan de receptionistes (een stuk of vier leuke jonge grieten) vragen waar ik die kan kopen.
En dan komen de gsm’s weer in actie, Google-maps, Google translate: een hoop verwarring, gedoe en lol! Maar, ik heb een naam van een Monnikenbenodighedenwinkel en een route.
Daar gaan we op af! We moeten het onderweg nog wel een keer of vier, vijf vragen. Steeds krijgen we tegenstrijdige aanwijzingen. “Het is ietsje verderop”, “Het is ietsje verder terug”, “…aan deze kant van de weg” en “… aan de overkant!”, maar uiteindelijk blijkt de aanwijzing van de receptionistes “Naast een motorzaak” toch de beste.
Wij hebben dan wel intussen geluncht bij “Let’s meet at the Mekong river Restaurant”, deze keer voor het eerst op het grote buitenterras, waar we wel even een schaduwplekje gezocht hebben. Het is vandaag toch weer zo’n lekker, zonnig weer!
We proberen de elektrische wierookstokjes thuis uit en als Peter even later ook nog een Thaise reisstekker vindt, weten we zeker dat de stokjes ook in de Aalsbroek gaan branden.
En dan ik weer vergeten te vertellen dat Peter vandaag in het ijskoude zwembad heeft gelegen (dat was ook al zo in Khon Kaen). Het is maar dat er niet gedacht wordt dat hij een watje js.