Culatra is een eilandje onder Olhao en is onderdeel van/grenst aan de ria Formosa, een mooi natuurgebied.
We zijn er al eerder geweest, maar het is nog zo puur, ondanks het pontje met toeristen dat hier elke dag aanlegt, dat we er toch weer 2 dagen doorbrengen.
Vrijdag is een bewolkte dag, maar de temperatuur is ruim boven de 20 gr.
We stappen van de boot af in Culatra en wandelen over het strand, een km. of drie schat ik in, naar Farol. Daar vinden we op ons geliefd terras aan de voet van de vuurtoren, twee heerlijke stoelen waarop we de rest van de middag genieten van de rust, de relaxte muziek en een goed boek. Uiteraard wordt er af en toe iets besteld: een cappuccino, een tosti en een wijntje.
Af en toe kijken we elkaar aan, weten wat we bedoelen en voelen en zeggen: “…en straks lekker naar La Cabana!”
We worden daar weer goed ontvangen: een praatje, een welkomstdrankje, goede adviezen, kortom: genieten!
We doen ons weer tegoed aan vis, en ik heb met laten verleiden tot het eten van een diepzeevis die alleen in Japan, Madeira en hier te eten is. Het is een diepzeevis die sterft als het water niet diep genoeg is en niet te kweken is om die reden.
De naam: Black scabbard fish; Peter neemt de Golden bream. Wijntje erbij, nog een neutje toe!
Peter heeft het wel heel erg gezellig als we samen naar huis wandelen en roept voortdurend dat het toch wel hééél erg ver is…. dat klopt natuurlijk als je de weg zig-zaggend aflegt. Ik moet alle zeilen bijzetten om de goede koers te houden, maar het lukt.
Het is een topdag, ondanks het feit dat de zon zich nauwelijks heeft laten zien.
Dat is vandaag wel even anders. We gaan weer naar het eiland, maar nu rechtstreeks naar Farol: we willen geen enkele kans onbenut laten om een strandstoel bij ons retaurantje te bemachtigen. Het plan lukt: eerst een paar uurtjes relaxen, dan nog een wandeling over de pier en op het gemakje terug naar de boot.
Hetzelfde concept, maar wat een verschil als de zon schijnt. André van Duijn had gelijk: alles ziet er anders uit als de zon schijnt…..
Aan het eind van de middag genieten we nog van de zonsondergang vanaf ons balkon.
Ik heb de uitbater van het luchtkasteel hier beneden inmiddels zover gekregen dat hij het grootste kasteel heeft laten instorten en wij verlost zijn van het kabaal.
Lieve man, hij reageerde meteen!
Straks weer eten, maar nu weer aan de overkant: is de weg naar huis hoe dan ook niet zo ver!
Topdagen hier!