16 mei
Vandaag rijden we door Bayern naar Oostenrijk. We nemen geen snelwegen omdat het geen lang stuk is ((ongeveer 260 km.) en dan vinden wij het fijner om rustig via B-wegen te rijden zodat we meer van het landschap en dorpen kunnen zien.
Het is de moeite waard.
We stoppen langs de muur van een oud kerkhof om een lekker Pho- soep te maken en in alle rust lunchen we daar. Zo’n tussenstop bevalt ons beter dan een stop bij zo’n Raststätte vol vrachtwagens en andere reizigers.
Hoe dichter we bij Oostenrijk komen, hoe donkerder de lucht: we zien de bui al hangen.
Als we in Golling aankomen, staan we hemelsbreed een meter of 30 voor Camping Martina, maarr er ligt een station tussen en de toegangsweg wordt gerenoveerd en het is onmogelijk om aan de andere kant te komen; de enige toegangsweg is een voetgangerstunneltje!
Peter laat zich informeren door 2 schoolmeisjes die weten dat we een omweg moeten maken en ze wijzen ons de goede kant op. Na 10 km. staan we op camping Martina, aan de andere kant van het voetgangerstunneltje, waar we in het Nederlands verwelkomd worden door Paul.
Peter probeert meteen goede vriendjes te worden met Paul en vertelt dat ik dezelfde naam heb als de camping ”Martina”. Paul vertelt dat Martina van de camping een 92-jarige oude dame is die vandaag in het ziekenhuis een nieuw ondergebit krijgt (zo kom je nog eens wat te weten…)
We staan op een open grasveld met nog 1 andere camperbus en een klein tentje ver weg in de hoek. ”Het gaat vanmiddag nog wel even wat regenen”….wordt voorspeld.
De man had ”even” en ”wat” beter weg kunnen laten, want even later komt er flink wat naar beneden vallen. Het is alleen even droog als we naar het restaurant wandelen bij het station. Het eten is redelijk, maar de entourage is al net zo troosteloos als het weer. En toch hebben we een prachtige, gezellige dag gehad.
Morgen naar Slovenië.