Fontvieille (bij Tarascon)

We komen ’s woensdags al rond 11.30 uur aan op de camping en het voelt meteen goed.
Zeer vriendelijke ontvangst, lekker plekje dichtbij het zwembad, restaurant en sanitair.
De tent staat weer in een mum van tijd, wat ons verwondert omdat we voor het eerst deze vakantie met rugpijn uit de auto zijn gestapt: allebei.


De tip van een Nederlandse medekampeerster (neem meteen 2 dagen flink wat paracetamol) werkt prima!

Wij zeggen hier regelmatig tegen elkaar “Zo kan het ook!”
Voorbeeldjes:
– “Neem gewoon even 2 maten van die zwembroek mee naar de tent, pas ze en dan weet je het toch?”
– Bij de receptie staat een bijna lege vrieskist waar je gewoon je elementjes invriest en weer vervangt. Daar komt geen medewerker of euro aan te pas.
– Bij de douches/toiletten hangt een hogedrukspuit aan de wand met de vraag of je na het douchen zelf de ruimte even schoonspuit, zodat de volgende weer een schone douche aantreft. Iedereen doet dat.
– Op donderdagavond is er een moules-fritesavond. 92 kampeerders schrijven in. Als we aankomen staan er op de mooie binnenplaats lange tafels en is er een tafelschikking per land van afkomst, met een genummerd naamstandaardje zodat er geen verwarring ontstaat over de afrekening. Het is gezellig, goed georganiseerd en “all you cat eat”! Een zangduo luistert de zaak op met fijne nummers.

Donderdags maken we een fietstocht langs de dorpen in de buurt. We komen o.a. in St.Remy waar we het hospice bezoeken waar Vincent van Gogh zijn laatste jaren heeft doorgebracht. Ik ben er behoorlijk van onder de indruk, vanwege de omgeving, het gebouw en de triestheid van het bestaan van een groot kunstenaar.
We stoppen ook nog even bij een oude molen en als we terug zijn, hebben we toch weer meer dan 40 km. afgelegd. Het is een mooie tocht geweest.

De volgende dag gaan we met de auto (én de fietsen achterop) naar St.Marie de la Mer, in het zuidelijkste puntje hier, bij de Camarque.
St.Marie maakt mooie herinneringen aan de filosofiecursus los (bij Harrie en Ine in Centre Erasme in St. Etienne des Sorts).
We fietsen langs de mooie kustweg naar de 13 km. verderop liggende vuurtoren vise versa. Een weg die ons voert langs zoutbekkens en flamingo’s.
Op de terugweg wandelen we ook nog in het Ornithologisch park waar we behalve heel veel flamingo’s, ook nog blauwe en witte reigers zien en behoorlijk grote beverratten. We horen heel veel andere vogels tsjielpen en fluiten, maar helaas zijn we geen kenners: soortnamen kunnen we niet geven.

Op zaterdag en zondag storten we ons in het jaarlijkse feestgedruis van de Tarasconen vanwege de komst per boot over de Rhone van de Tatarins (op zondag).
’s Zaterdags houdt dat in dat we de plaatselijke arena ingaan en daar zo’n 2 uur getuige zijn van het spel van een man of 9 tegen één stier.
De stier heeft rond zijn horens een aantal elastiekjes zitten al dan niet van een rood rozetje voorzien. De paar mannen proberen de stier af te leiden en de anderen proberen er, met een soort kammetje gewapend, zo’n elastiekje “af te kammen”, wat de stier wil verhinderen door zijn belager(s) direct aan te vallen. Deze vluchten door over de omheining van de arena te springen en zich vast te klampen aan de hoger gelegen ijzeren hekken waarachter het publiek zit. Ze zijn namelijk niet veilig als ze alleen over de omheining springen, want dat kunnen de stieren ook (dat zagen we verschillende keren gebeuren!) Spannend om te zien en er vallen geen doden, al komen niet alle mannen er zonder kleerscheuren af.


Nadat we op zondag de Tatarins hebben zien aankomen per boot en in optocht naar de stad hebben zien lopen, bezoeken we het kasteel.
Wat een imposant gebouw: zelden zo’n dikke muren gezien! En, omdat er veel actie is (dieren en spellen voor de kinderen) en er veel mensen in traditionele kleding door het kasteel lopen en presentaties houden, waan je je eeuwen terug en krijgt dit bezoek een extra dimensie.

De laatste middag voor ons vertrek terug naar Nederland houden we lekker ons gemak. Dat moet ook wel, want het is heel warm.
Mooie tijd gehad hier in het Zuiden.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Een reactie op Fontvieille (bij Tarascon)

Reacties zijn gesloten.