Vrijdag 23 juli
Via de Pyreneeën rijden we Frankrijk weer in. Het eerste stuk is best wel een heftige route. Hij is niet alleen bergachtig en bochtig, maar vooral ook smal.
Als ik de pas op rijdt, ben ik blij dat ik twee tegemoetkomende vrachtauto’s zie (“Als zij er door kunnen, dan wij ook…”, ) maar even later vrees ik bij elke bocht dat ik zulke joekels tegenkom, want dan weet ik het echt even niet…. Maar het gaat goed, we komen alleen een paar personenauto’s tegen.
Het lukt ons nog net even in Spanje te lunchen (afscheidslunch, maar wel al met Franse Confit de canard😉).
De camping die we op het oog hebben ligt in Pied de Port en dat blijkt een behoorlijk druk toeristenstadje waar we even geen zin in hebben: we rijden door naar Camping Esper Basque, een tip van een medevakantieganger in Spanje.
Het is een hele mooie camping. Alles is zoveel mogelijk in de natuurlijke staat gehouden en door de terrassen en de aparte toegangsweggetjes heb je niet in de gaten dat het een behoorlijk grote camping is. Hij is van een Nederlandse eigenaar en het is ongelofelijk, maar het is een Nederlandse enclave. Allemaal veertigers uit. Nederland met kinderen in de lagere schoolleeftijd.
Wij komen op de bovenste etage te staan en we staan er helemaal alleen: super!
Zaterdag 24 juli
In de Dordogne zetten we den Duuk op de gemeentecamping Les Batailleurs in Castillon, aan de rivier.
We vallen met de neus in de boter, want op het terrein naast de camping is er die middag/avond een dorpsfeest. Er zijn verschillende optredens en activiteiten van 15.00 – 12.00 uur.
Leuke afwisseling zo’n festiviteit. We amuseren ons vooral om een tweetal bejaarde heren (ingehuurd?) die als enigen op de “dansvloer” actief zijn en veel moeite doen om mensen uit het geringe publiek aan het dansen te krijgen.
De ene danst alsof zijn leven ervan af hangt en de andere acteert dat hij een konijn is. Het moet niet gekker worden.
Als we weer terugwandelen zien we een prachtige maan.
