…en straks Kaasfondu

15 mei

“Garmisch-Partenkirchen”; een naam die herinneringen oproept aan de nieuwjaarsmiddagen thuis en later in mijn eigen gezin, als de dochter ”brak” kwam binnenwandelen ”Gelukkig Nieuwjaar!”

Ik hou me maar wat bezig met herinneringen, want hoewel het landschap écht schitterend mooi is, kan ik er maar weinig van genieten door de stromende regen tijdens de hele autorit. Daarnaast merk ik ook weer wat een afdaling van 17% betekent en moet ik mijn skills (afremmen op de lage versnellingen; welke wanneer precies? beetje bijremmen; niet constant en te heftig) weer wat oppoetsen. Dat haalt me meteen weg uit mijn gemijmer en ik sta weer op scherp.

Net na de middag rijden we Oostenrijk in. De 1e tolpoort (wij denken ivm het vereiste vignet dat we digitaal hebben aangeschaft) herkent ons niet en we moeten terug naar de betaalkassa. Dat lukt.

De kleine camping in Stubai ligt schitterend tussen de bergen, is heerlijk rustig en heeft uitstekende sanitaire voorziening en wifi!
En, ik kan het nauwelijks geloven: het is droog en na een tijdje breekt de zon flink door.

Vanmorgen heeft Peter al tomaatjes meegebracht en hij fietst nog even naar het dorp voor stokbrood, sla en wat champignons/groentes. We zijn er helemaal klaar voor…..denken we….want dan mis ik ineens mijn aardewerk fondupot en het rechaud: die staan nog thuis!

Gelukkig hebben we genoeg ander voedsel “in huis”: we gaan over op plan B.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.