We reizen weer met het toeristenbusje: prima uitvinding dat Fun-pasje waarmee we 3 dagen kunnen reizen met de metro, de bus en de speciale toeristenbusjes die je buiten de stad brengen en bij mooie plekjes langsgaan. Je stapt uit, blijft daar 1 of 2 uur (of langer) en stapt weer op naar een volgend punt.
We stappen uit bij Yangming Park Visitors Center, op advies van een drietal giechelende, maar zeer behulpzame dames. Ter ondersteuning van hun advies, laten ze ons op hun gsm kijken (alsof we hulp nodig zouden hebben als we Chinees konden lezen😂). Bij het uitstappen zegt de chauffeur dat we 2 haltes te laat zijn.
We wandelen door het park naar beneden (ik vind het prima zo) en komen zo ook uit bij de Floral Clock in het park, waar ook weer zo’n relaxt sfeertje hangt. Mensen zitten rustig te keuvelen op bankjes, wandelen een stukje, staan stil bij mooie bloemen of planten: zaterdagochtend in Taiwan.
Bij de stop daarna, zien we de rookpluimen al van verre omhoog spuiten: Liuhuanggu Geothermal Scenic Area. Als we uitstappen, ruiken we meteen de zwavel. Het blijft fascinerend om te zien.
Omdat het ook vandaag weer bloedheet is, gaan we daarna lekker relaxen in de Gemeentelijke hotsprings: badderen met de locals. Die zijn zeer gevarieerd uitgedost bij het baden. Je ziet er kleine lycra zwembroekjes (vooral bij de mannen) en badpakken bij vrouwen. Deze laatste combineren dat soms met shirts met lange mouwen, lange handschoenen en/of leggings. De hoofden worden vaak bedekt met mutsjes (ook bij mannen), handdoekjes, petten en hoedjes: alles kan! De lockers waar je je spullen in kunt leggen, kunnen wel op slot maar dat doet geen mens: veel te onhandig!
En, we doen gewoon mee, omdat het kan. Bij de Taiwanezen ben je echt de gast en iedereen let erop dat het je goed gaat.
Tegen de avond pakken we de metro weer naar de 101-toren: de één na hoogste ter wereld. De onderste 5 verdiepingen bestaat uit een gigantisch winkelcentrum. Hoe hoger, hoe mooier en exclusiever. Op de vierde kun je tickets kopen om helemaal naar boven te gaan, maar dat doen we niet. We hebben in Bangkok op de hoogste Baioke-tower gestaan en geslapen en we zien de meerwaarde er niet van om hier naar boven te gaan. We kijken nog wel even of we een kop koffie kunnen drinken bij Starbucks op de 33e etage, maar dat lukt niet. We hadden daags van tevoren moeten reserveren.
Wat wel lukt, is dumplings eten bij Din Tai Fung, een begrip in de regio. Begrijpelijk ook, want de dumplings zijn echt heel bijzonder van smaak, of je nou die met garnalen hebt, of met varkensvlees en truffel. Ze verkopen er daar 9 á 10.000 per dag en ze worden ter plekke, zichtbaar voor de gasten, met de hand gemaakt. Het duurt 4 jaar voor je een volleerd dumpling-maker bent. Elke dumpling moet in het midden onder net iets dikker zijn dan de rest – tegen het lekkagegevaar – ; de vulling moet op de gram af kloppen; de bovenkant wordt dichtgevouwen met 18 plooitjes.
Dit alles zijn we te weten gekomen van Kimberley, een stagiair uit Londen, die ons graag uitleg gaf. In december wordt er een filiaal geopend in Covent Garden in Londen (de primeur in Europa) en zij gaat het daar mee helpen opzetten.
Morgen reizen we door naar Sun Moon Lake, in het midden van Taiwan.
2 reacties op Dumplings van Din Tai Fung