Don Som (Laos)

Dag 1

Het is een puzzel hoe we op Don Som moeten komen, dat beschreef ik al in mijn vorige blog. 
Het goede nieuws is, dat alleen het busje 3/4 uur later komt dan gepland en dat de rest perfect verloopt. 
We worden op tijd uit de bus gezet, waar een tuk-tuk rijder op ons wacht en als we bij “de kade” aankomen, ligt daar de boot naar het Riverresort van Sander en Tanoi al klaar. We worden geholpen waar het maar kan; onze koffers worden versjouwd en handen worden toegestoken als we in de tuk-tuk en de boot klimmen. 

Sander komt naar beneden lopen zo gauw hij de boot ziet aanmeren en het weerzien is heel bijzonder, hier in de omgeving waar Sander en Tanoi wonen.

Wij krijgen het meest luxe verblijf, met een slaapkamer en een wc- en doucheruimte ensuite. We moeten wel een treetje of 6 omhoog, zonder leuning, maar ik heb de hoop dat dat wel gaat lukken zonder kleerscheuren.

Onze veranda met 2 hangmatten kijkt uit over de MehKong-rivier.

Er zijn geen ramen in onze kamer, alleen houten luiken die open kunnen, maar als ze open zijn, komt ook – tegelijkertijd met het licht – alles wat vleugels heeft naar binnen.

Tanoi moet vandaag examens Engels afnemen en komt pas morgen naar huis.

Aan het eind van de middag wandelt Sander met ons door het dorp, maakt een praatje met iedereen bij wie we voorbij komen (Sander beheerst inmiddels de taal goed genoeg om dat te kunnen) en het is duidelijk dat iedereen hem kent. Dat is hier niet zo moeilijk, want iedereen kent iedereen hier in deze gemeenschap.

Wij zien het leven hier zoals het gaat. De mensen zitten bij elkaar, kletsen, drinken, koken sticky rijst, kappen hout om houtskool te maken, wat kleine kinderen zijn aan het dollen met een paar buffels; er scharrelen kippen en eenden rond en er lopen honden met ons mee. We zien o.a. het huis van zwager en schoonmoeder. Deze laatste zit onder een boom met wat bevriende buurtbewoners te kaarten, een spel dat hier officieel niet is toegestaan, net als in Thailand.

Wij kijken naar de zonsondergang.

De schoonzusjes van Sander koken voor ons en na het eten praten we over het leven en dat van Sander in het bijzonder, onder het genot van bier en eigengemaakte LaoLao met banaan. 

De trapjes blijken zelfs nu geen onoverkomelijke hindernis…

Dag 2

We krijgen brommerles. De bromfietsen van de schoonzusjes Tobee en Nanggoi kunnen ook gehuurd worden door de gasten en dat doen we vandaag. We hebben alleen nog nooit op een “schakel- brommer gereden; vandaar de les. Het gaat allesbehalve soepel, maar ja we oefenen dan ook op een niet helemaal effen stuk gras op het erf.  

Even later weten we dat het veeeeel erger kan. De hoofdweg hier is een zandpad vol diepe kuilen en groeven en loopt hier en daar tussen rijstvelden door. Daar moeten we doorheen zien te ploegen met onze brommers, 1 1/2 km. Dat lukt en nu heb ik er alle vertrouwen in dat de rest appeltje-eitje moet zijn. Nog even met de veerpont naar het vasteland en daar zijn verharde wegen.
Nou wil het geval – ik had het kunnen weten – dat de aanlegpunten van de boot diep beneden liggen, via steile toegangspaden. Ik ben dan ook dolblij dat de bootsman mijn brommer komt halen en hem naar beneden rijdt (en later ook weer omhoog) en ik neem mijn petje af voor Peter die het zelf doet!

We rijden een stuk op het vasteland en dan via een brug naar het noordelijker gelegen eiland Don Khong dat een stuk groter is dan Don Som. We rijden het hele eiland rond. De eerlijkheid gebiedt te vertellen dat er weinig te beleven valt. Er is weinig verkeer: wat mensen op een brommertje, een enkele traktor. Er lopen meer koeien, geiten en hondjes op de weg en die zijn tamelijk onvoorspelbaar. Als je dan ook nog alle bobbels en diepe kuilen in de gaten moet houden, dan is het toch een spannende onderneming, zo’n dagtour.
We stoppen een aantal keren voor een tempel, een korte wandeling langs de rivier en een pepsi en de lunch. Bij de lunchplek blijkt een wifi te zijn en we maken van de gelegenheid gebruik om de familie te appen, iets wat bij Sander niet lukt. Hij wil geen wifi: hij is meer van het gesprek van mens tot mens. 

Als we terug zijn, blijken we niet meer de enige gasten de zijn. Er zijn twee stellen bijgekomen (Duits en Franse) en ‘s avonds komt er nog een Italiaanse vriend van Sander (Sergio) en een jonge leraar uit Berlijn. Ook Tanoi is weer thuis en zij neemt meteen haar rol als gastvrouw op. 

Na het eten blijven we, samen met Sander, Sergio en de Berliner (deze naan is niet blijven hangen) nog wat ervaringen uitwisselen en er ontstaan mooie gesprekken.
Ik haak als eerste af: ik heb zin in mijn bed. Peter komt even later ook.

Mooie dagen hier…

Dag 3

Peter maakt een lange wandeling over Don Som ‘s morgens. Ik probeer een bedankkaartje te schilderen voor Sander en Tanoi, maar het lukt voor geen meter. 

Ik hang dus heerlijk met mijn e-reader in de hangmat op de veranda.

We houden verder ons gemak tot een uur of drie: dan varen we met Sander en Tanoi en de twee kinderen die hier wonen naar een dichtbij gelegen eilandje om lekker naar het strand te gaan. Koelbox met wat frisdrank mee en een voetbal voor de kids. 

Als we daar aankomen, zien we dat het strandje is verdwenen. Een oudere man heeft het stuk geannexeerd en heeft het volgeplant met jonge bonenplantjes. Ik denk dat er nog een reepje “strand” over is van 2m. bij 50 cm. De meegenomen lage stoeltjes passen er nog net op. Zoals overal hier doen we het met wat er is en we installeren ons op dat plekje. De jongens gaan meteen het water in met de bal en wij volgen al snel hun voorbeeld.

Zwemmen kan eigenlijk niet, want de stroming is zo sterk dat je al zwemmend een sur-place uitvoert. Tot een meter is twee uit de kant kun je er nog staan, dus dat is veilig gebied. Als de bal van de jongens afdrijft, is ophalen geen optie, maar de illegale boer is niet te beroerd om in zijn boot te stappen en de bal te gaan ophalen. 

Even later komen ook de zus van Tanoi, en Sergio aangevaren met bier en chips en ze passen er bij hoor! Peter is namelijk net met Sander het eiland rond gaan wandelen. Als ze terugkomen gaat Tanoi het water in en Sander blijft daar ook hangen: zo kan het ook! Er wordt gestoeid, gekletst: kortom een hele bijzondere gezellige strandervaring!

Dag 4

Hoewel het behoorlijk warm is, besluiten we toch een wandeling te gaan maken.

We wandelen het dorp uit aan de noordkant en nemen daar een pont naar het vasteland. Het is hartstikke druk op de veerboot: er staan wel 10 brommers op met hun berijders, allemaal heel chic gekleed in zwarte jasjes en donkerrode t-shirts of overhemden; ook de dames hebben hun best gedaan. Zij gaan de jaarwisseling vieren van de Chinezen; morgen is het Chinees nieuwjaar.

Op het vasteland wandelen we weer zuidwaarts langs het water en de gehuchten en we zien veel ambachtslui (de meeste vrouwen) die met de hand bouwstenen voor huizen aan het maken zijn. Ook metalen hoeksteunen (er zal vast wel een betere naam voor zijn) die in de bouw gebruikt worden, worden van een ijzeren staaf handmatig tot strakke vierkanten gebogen. We kijken daarna heel anders naar de enkele stenen huizen die we hier zien.

Wanneer we weer op de grote weg zijn, is het hoog tijd dat we een toilet kunnen vinden. We worden supervriendelijk ontvangen in een “restaurant”/drinkgelegenheid en natuurlijk mogen we naar het toilet: via de keuken, door de achterdeur naar het plaatsje achter, waar achteraan links het toilet te vinden is. Keurig netjes.

Als ik terugkom, is Peter al weer volop aan de praat met een jonge knul, wiens broer de zaak hier runt: beide mannen spreken heel goed Engels (uitzonderlijk hier). Ook staat er een schaal met gevulde bananenbladeren. Ik vraag wat hij besteld heeft. “Ja, niks eigenlijk! Dit wordt ons spontaan aangeboden. Het zijn zelfgemaakte lekkernijen voor de oud en nieuw- viering.”

Het gaat maar door… wat een lieve mensen ontmoeten wij toch.

Natuurlijk zijn ze niet allemaal vrijgevig: dat kan ook niet als je zelf niets hebt, en helaas zijn er hier veel van. Sommige families/gezinnen zouden honger lijden als niet een paar van hun (net of net niet) volwassen kinderen in Thailand zouden werken en elke week geld sturen. De regering doet hier niets voor mensen.
Voorbeeld: als je je afvraagt waarom er altijd zoveel zooi ligt onder en rondom hun huizen: er wordt nooit vuilnis opgehaald: iedereen moet maar zelf zien hoe hij ervan afkomt. Tegen de avond zie je dan ook overal vuurtjes waarin het afval wordt verbrand.

En zo zijn er nog heel veel meer problemen hier in Laos. Door het contact met Sander en Tanoi die hier ook werken en wonen (Tanoi is in dit gehucht geboren) hebben we een heel goed inzicht gekregen in het leven hier met alle problemen vandien.

Sander en Tanoi doen zoveel mogelijk voor het verbeteren van de leefomgeving van hun buurtbewoners. Ze hebben o.a. een brug gebouwd en nu zijn ze van plan om bij hun guesthouse een van de terreintjes te gaan inrichten als een plek voor jongeren (activiteitencentrum) waar ze niet alleen kunnen spelen, maar ook kunnen knutselen, muziek maken etc. en zo hun talenten kunnen ontdekken. Daarnaast krijgen ze ook veel informatie met name over het milieu. “Bij de ouderen gaat dat niet meer lukken” merkt Sander op “We moeten de jongeren bewust maken van het effect van vervuiling en ervoor zorgen dat ze geen plastic meer overal weggooien.”

Maar ook Sander en Tanoi zijn onderdeel van de samenleving daar en ook hun financiële mogelijkheden zijn beperkt waardoor het allemaal minder snel gaat dan ze willen.

Wij gaan ze steunen omdat we gezien hebben dat elke euro heel goed besteed zal worden. Jij kunt dat ook doen: elke euro telt. Fijn als je ook doneert.

Rek.nr. NL73RABO0138857539 t.n.v. AMA Putmans o.v.v. Community DonSom

Als we ons eiland weer opwandelen, zie ik ineens een hoop hanenkorven staan en we horen geroep en geschreeuw. We gaan eens kijken wat er aan de hand is. 

We zien hanen vechten. De mannen erom heen zijn razend enthousiast; wij stukken minder….het is een uitputtingsslag waarvan we de afloop niet afwachten.

Ook dit is Laos: er wordt veel gegokt en gedronken (Lao whisky wordt thuis gestookt en is even duur als bier) hun manier om even aan de sores van het armoedige bestaan te ontsnappen…..

‘s Avonds worden we uitgenodigd om met dezelfde club mensen te “ bbq’en”.

Een soort galgenmaal, want morgen nemen we hier afscheid en reizen we terug Thailand in.

We hebben het hier ontzettend fijn gehad.