Herhaalt de geschiedenis zich? Ja én nee!
Vandaag weer een lekke band, maar nu niet bij míj́n fiets, maar bij die van Peter,
maar ook vandaag ben ik degene die de fiets met lekke band naar huis mag laten brengen met een tuk-tuk.
Gelukkig zijn we, net als gisteren, nog geen kilometer verwijderd van waar ik naar toe wil: een massage.
De pijnlijke rug van vorig jaar – zo vakkundig weggemasseerd door “mijn Patrick” – is weer in alle hevigheid terug. Bij het fietsen gaat het gelukkig goed, maar het zitten (of liever gezegd het opstaan) is een heel ander verhaal. Daar moet maar eens gauw verbetering in komen, vind ik.
(Ik kijk er wat wazig bij, maar deze dame heeft hard gewerkt! Ik wens haar veel succes 🤞 toe …).
Als ik even bijkom met een kopje soep bij de buren, zie ik hoe ze hier de bomen in het middenplantsoen water geven. Achterop een vrachtwagen staan tonnen water, waaruit emmers gevuld worden die óf rechtstreeks vanaf de auto op de boomspiegel worden leeggegooid, óf doorgegeven worden aan het grondpersoneel dat de emmers aan elkaar doorgeeft om uiteindelijk hetzelfde te doen met de betreffende emmer 🪣.
We zijn vanochtend naar een Nationaal Museum geweest waar prachtige documentenkastjes stonden en vooral veel Buddha-beelden (je verwacht het niet). Van de 8 gebouwen waren er maar 4 open, maar een kniesoor die daar iets van gaat zeggen.
(In het midden het nachtbed van koning Naresuan en rechts het dagbed. Overigens is het museum gevestigd in het huis waarin de koning destijds gewoond heeft.)
Tegen zonsondergang zijn we bij Wat Chai Watthanaram. Deze tempel wordt tegen zonsondergang vanwege de prachtige verlichting gebruikt voor fotosessies. Aan de overkant is een speciale zaak, waar mensen traditionele kleding kunnen huren voor genoemde sessies: er wordt gretig gebruik van gemaakt en het levert inderdaad bijzondere plaatjes op.
We sluiten de dag af met krab voor een (Bergse) krab. We hebben gesmuld.
