Dinsdag, 2 januari
We ontbijten op ons gemak en zo rond 11 uur wandelen naar de rand van het “french quarter” en steken de autoweg over: je weet wel “gaan met de banaan!”. Ze bieden hier T-shirts aan met een groot verkeerslicht erop met de volgende teksten:
Green…… You can go
Orange…. You can go
Red………. you can still go!
En zo geschiede….
We maken de oversteek om langs de lange muur met keramische afbeeldingen (mozaïek) te wandelen. Het is wel goed bedacht en destijds netjes gemaakt, maar slecht onderhouden, moeilijk toegankelijk en dus niet echt het hoogtepunt qua toeristische attracties.
Terug lopen we door een niet-toeristisch straatje aan de overkant en dan zie je: een kapper op straat, een tandarts wiens behandelkamer vanaf de straat te zien is, een schoenlapper, kortom: zoals het er hier aan toe gaat.
De rest van de dag besteden we aan een voetmassage, een klachtenbrief aan Quatar-airlines (niet geschoten is altijd mis) lunchen, biertje drinken, wandelingetje rond het meer (Peter), koffer opnieuwr organiseren (ik vind het enorm wennen aan de nieuwe koffer), telefoon met Vietnamees nummer en hotspot uitproberen (lukt allemaal) etc….. Oh, ja, en we drinken onze eerste egg-coffee. We vonden het niet echt aantrekkelijk klinken, maar het is me toch lekker!
Daarna nog even naar Beerstreet waar we zoals elke dag door een oudere dame bespioneerd worden vanaf een slaapkamer. Waarom? Geen idee,…. ze zal niets beters te doen hebben, vermoed ik.
(Een glas bier – Bia Hoi – kost hier 10 K (10.000 dong) = iets minder dan 40 eurocent! Als je er dan een paar op hebt, met een schaaltje frites en een stuk of 6 loempiaatjes, ben je nog geen € 8,00 kwijt).
‘s Avonds zitten we nog lekker op ons balkon (we verwachten dat het op de volgende plek een stukje frisser zal zijn) en hopen dat we vannacht beter slapen dan gisteren, toen we om een uur of 2 nog thee gingen maken, want klaarwakker!
Morgen worden we om 7 uur beneden verwacht om met de bus naar Mai Chau gebracht te worden. Lijkt me heerlijk, een paar dagen platteland.