Da Nang

Het voelt gewoon een beetje “He, jammer” dat we weggaan uit Hué en het fijne Hotel Spatel d’ Annangaan berlaten.
Maar Hotel Ponte Boutique in Da Nang verwacht ons en het lijkt me fijn om weer eens even aan de zee te zijn.
We worden vervoerd in een luxe 6p. bus door een slechtrijdende, vieze chauffeur.
Slecht rijdend, want hij remt niet pompend, maar geeft pompend gas! Om kotsmisselijk van te worden.
En vies omdat hij heel vaak zit te niezen, keihard en niet in zijn elleboog of wat dan ook. Bovendien gooit hij alle papiertjes van de snoepjes die hij voortdurend eet, gewoon uit het raam en zit hij ook nog eens continu in zijn neus te peuteren (en ik zit er vlak achter hè….🫣). Gelukkig duurt de rit maar 2 1/2 uur, maar ik ben blij als we er zijn. Niet meer aan denken, nu…

Ponte Boutique ligt aan een gezellige straat met hele goeie restaurants en op 3 minuten lopen van het strand. Dat hebben we vanmiddag allemaal al vastgesteld.

Ons balkon op de 5e verdieping met beneden rechts het zwembad. Ik denk niet dat we van de hoge af gaan duiken!

Jammer dat de hoge flats op de boulevard zoveel schaduw op het strand werpen (maar misschien wel heel lekker als de zon hier op zijn heetst is…)

‘s Avonds gaan we naar de night-market bij de Dragon-bridge. Er is een heel groot gedeelte met food, en dan vooral seafood. De schotels met kreeften worden bij elke kraam – en het zijn er veel – op een tamelijk dwingende manier aangeboden en aangezien we straks bij ons aan de overkant naar een visrestaurant gaan, beperkt onze actie zich hier tot het fotograferen van kreeften.

Daarna wandelen we naar de waterkant om de drakenbrug te bewonderen en daar is het behalve mooi, ook een levendige boel (muziek en dans van jongelui, gewoon spontaan) in een relaxte sfeer.