Zaterdag 8 februari
En weer hebben we zo’n stoere taxichauffeur! En ook deze heeft zin in vandaag, doet meer dan we gevraagd hebben – omdat hij het zelf wil zien (b.v. de aanbouw van een grote sluis bij een dam) – en heeft alle tijd.
Hij brent ons bij een skywalk die wél open is, erg mooi, én erg toeristisch.
En bij een traditionele woning (Tai dam), waar een klein museum bij is en waar mensen de hele dag door, geregeld dansen en muziek maken. Als we daar aankomen staat er een bus waar – zo blijkt- een stuk of 50 pubers mee vervoerd worden die net naar het dansen zitten te kijken en mee- musiceren met deksels en houten slagstrumenten én die verleid worden om mee te dansen! Ze dóen het gewoon!
Onze chauffeur en Peter ook, tenminste het instrumentale gedeelte dan 😉
Daarna wijkt de chauffeur af van de begane paden en moet hij onderweg geregeld vragen of dit weggetje echt wel naar de dam leidt. Hij (en wij ook,) vinden het geweldig: deze alternatieve route, die uiteindelijk toch bij de sluis in aanbouw aankomt. De sluizen zijn verfraaid met de Phi Ta Khon maskers, van geesten die de mensen volgen: een traditie hier in Chiang Khan.
Tenslotte brengt hij ons ook nog naar de Konijnentempel. Ik dacht even aan de rattentempel in India waar we echt tussen de ratten liepen, maar hier ligt de tempel tegen een heuveltje aan, waar gigantisch veel konijnen leven; geen idee of ze ook als “ heilig” beschouwd worden, maar ze krijgen wel Morning Glory gevoerd door de toeristen.
Een mooie dag, met de taxi!
Zondag 9 februari.
Peter heeft eergisteren een fietstochtje gemaakt (zoals we al vermeld hebben), maar hij wil zijn ervaringen van toen, toch graag samen met mij herbeleven, dus stappen we in een tuk-ruk die zijn route dunnetjes overdoet én meer, want ik wil graag de tempel in aanbouw (van 7 jaar geleden) zien. Hij is prachtig geworden: De Wat Si Phanon Mat.
Wat Si Phanon Mat.
(Boven: Kaeng khut kuh, waar de brug wordt gevormd door stenen. Het verhaal luidt dat iemand gestorven is bij het stenen sjouwen en nu zelf de brug vormt.)
