Cats and dogs

Zondag 29 mei

We hebben besloten om minder toeristisch te gaan staan en we trekken de bergen in, naar Niksic.
Volgens de campingbaas is daar niks te doen en dat is voor ons op dit moment een aanbeveling: we willen wel weer eens een avondje op de camping zonder feestmuziek van het naastgelegen hotel.
(een klein minpuntje van deze camping).

Als we zo’n kilometer of 20 gereden hebben, begint het te regenen en niet zo’n beetje ook! Het komt er met bakken uitvallen. Niet echt lekker rijden dan en bovendien zien we weinig van het land.
In Niksic parkeer ik de bus voor een gesloten sportzaak aan een rotonde en Peter stapt, gewapend met de paraplu, uit om ergens te gaan pinnen. Gelukkig vindt hij een ATM dichtbij en dan overleggen we wat we gaan doen. Wordt dit onze standplaats en wat gaan we dan doen? Een paar uurtjes rondkijken (te voet en met de fiets) is niet echt aanlokkelijk.
Eerst maar even een lunchplek zoeken; misschien klaart het wel op na een uurtje.
Zelfs dat lukt niet in de troosteloze stad en we besluiten door te rijden, richting Podgorica, de hoofdstad.

Dat het wegennet en het verkeerssituatie altijd goed is, durf ik niet te zeggen. Bij een van de straatopbrekingen moeten we vanaf de zijweg komend, links gaan rijden en is het volstrekt onduidelijk wanneer we weer naar de rechterkant moeten en dat geldt voor alle weggebruikers. Iedereen doet zo maar wat, maar uiteindelijk komt het toch weer wel goed.

En dan zien we onderweg een aanduiding dat we in de buurt zijn van Ostrog, een zeer beroemd klooster uitgehouwen hoog in de rotsen. Wij hadden er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, maar het is een zeer beroemde bedevaartsplaats waar de heilige Vasilije, de stichter van het klooster gestorven is en opgebaard ligt in een open kist. Op de plaats waar hij stierf groeit nu een wijnrank. Een bijzondere plek zo hoog in de bergen.
Zijn kist is wel afgedekt met doeken – gelukkig – . Op 11/12 mei bezoeken een miljoen mensen deze plek en slapen op de hellingen op weg naar boven vanwege de helende krachten van Vasilije. Bezoekers die het lukt tot bij zijn graftombe te komen, mogen zijn beeltenis op de rand van de kist wel een ”luchtkus” geven.
Op het moment dat ik dat doe, bliksemt en dondert het van jewelste. Je kunt het een magisch moment noemen.

Op de weg terug naar het dal, stopt Stanislav – onze chauffeur tijdens deze onderneming – nog even bij de Marthy Stanko kerk met kapel. De kerk is gesloten, maar de kapel is schitterend.


En intussen zijn we zeiknat geworden, ondanks paraplu en plastic regencapes van Stanislav. Maar het is een heel bijzondere ervaring, dit bezoek in de zwarte bergen.

Uiteindelijk belanden we op een camping in de buurt van Petrovac. Terug naar de kust, waar het nauwelijks geregend lijkt te hebben, of het moet zijn dat het Engelse gezegde “Its raining cats and dogs” hier letterlijk wordt genomen. Dan zijn hier vandaag de katten neergedaald!

We gaan even bijkomen hier en de was doen morgen.

Maandag 30 mei

Een dag waarvan weinig spannends te melden is: boodschappen op de hoek, een flinke was gedraaid en gedroogd, de fietsen schoongemaakt en wat onderhoud aan gepleegd en een beetje zitten ”aquarellen”.
Heerlijk dagje hoor!

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.