Camping Tirana

7 juni

We zijn vroeg wakker vandaag en het is een heerlijke temperatuur. Voor we iets eten, zitten we te genieten van ”ons klaproostuintje”, waarin Peter ineens een schildpadje ziet rondscharrelen.

Als de campingbaas afacheid komt nemen, ruimt hij ook nog even ons afval op en wenst ons het allerbeste toe: alweer zo’n hartelijke man!

Net nadat we de afslag hebben genomen naar de camping, zien we een giga groot winkelcentrum. Zoiets hebben we hier nog niet gezien: allerlei luxe kleding- en schoenenwinkels, hier en daar een koffietentje en achterin een grote supermarkt. Je kunt er een kanon afschieten, op een paar supermarktklanten na dan. Ik heb de indruk dat het centrum er nog niet zo lang staat: de 2e etage is afgesloten en niet ingericht en ik vraag me werkelijk af wie hun doelgroep is, want ik zie het hier somber in voor de winkeliers. Maar, wie weet?!

Op de camping treffen we een super-eigenaresse! Ze is niet alleen heel vriendelijk, maar ze is ook enorm hulpvaardig als ik haar vertel over mijn rugprobleem en mijn wens om naar een goede dokter/kliniek te gaan. Ze weet waar we naar toe moeten, legt het systeem een beetje uit (ze gaan je zeker helpen, want ze zien graag het geld van de patiënten) en belt een taxi. Een uur later zitten we in een privékliniek in Tirana.

Ondanks de vervelende aanleiding moeten we er ergens ook om lachen: bijna tijdens elke reis is er wel iets waarvoor we in een ziekenhuis terechtkomen (Amerika, Marokko, Engeland, Thailand).

Ook deze keer loopt het weer goed af; ik hoop tenminste dat de pijnstillers (met maagbeschermers) me gaan helpen. Ik heb er vertrouwen in, temeer daar ik geholpen wordt door Dr. Christos Christopolous, een bekwaam lijkende, ervaren arts die veel info geeft en die bovendien geen geld voor het consult wil hebben! De campingeigenaresse staat met de oren te klapperen als ze dat hoort.

Op doktersadvies gaan we stevig lunchen (geen geintje) en houden we verder ons gemak vandaag.
We zitten hier op een mooie plek die vertrouwd aanvoelt.