Camping Sopelama in Sopela – Bizkaia

21 juni
Nadat ik vanochtend eerst een “facetime-meeting” had met de kleinzoon, gaan we op jacht naar een nummerplaat voor de fietsendrager. De campinghosts gaan eerst even naar de garage bellen voor ons, want ons Spaans is ontoereikend om dat daar uitgelegd te krijgen en de monteurs daar spreken geen Engels.

Dan blijkt dat dit soort bedrijven geen andere nummerborden mogen maken dan (geregistreerde) Spaanse. Dat wordt nog eens bevestigd door de plaatselijke politie hier, die tevens meldt dat een stuk karton met de aangiftebrief die we hebben ons wel probleemloos door Spanje zullen helpen.
Genoeg geprobeerd: we stoppen ermee! We gaan gewoon zo verder en we zien het wel.

We worden ook nog even geholpen met de openstaande schakel van de afsluiting van onze zwenkfietsendrager en dan zijn alle technische problemen wel weer opgelost.

Nu nog de plek waar we staan. Klein en wat erger is: een veel te smalle toegang. Ik heb vanmorgen wel 5 x heen en weer moeten steken voor ik een beetje fatsoenlijk de plek uit kwam. Dat kan natuurlijk ook liggen aan mijn in- en uitparkeervaardigheid, maar daar heb ik toch geen zin in en we vragen om een betere plek. We mogen kiezen uit 3 andere en die zijn veel beter.
Omdat we nu toch niet naar de garage hoeven, draaien we de camping weer op  en verhuizen de spullen die daar nog stonden.

Dan loopt het inmiddels tegen 11 uur en hebben we wel zin in wat ontspanning.
We fietsen naar het dorp en pakken de metro naar Getxo, naar de wijk Algorta. Daar dalen we af naar het oude gedeelte van de vissershaven en lunchen op een gezellig pleintje in de schaduw van de oude bomen. Prima sfeer hier onder de locals. Op de route terug naar de metro ontdekken we een supermarkt waar we meteen maar wat boodschappen doen. Vanavond gaan we niet meer op stap of het moet even naar het strand zijn bij de camping waar Peter de zonsondergang gaat bekijken aan het strand.
Dat blijkt een goede keus, want het weer is omgeslagen. Het is gaan regenen en als we op de camping terug zijn begint het zelfs te onweren.

Morgen zitten we weer in de metro. Dan gaan we naar Bilbao, o.a. naar het Guggenheimmuseum.

22 juni
Het heeft vannacht weer zwaar geregend en op onze nieuwe, weliswaar fijne ruime plek, vangen we veel wind. Vannacht werd ik dan ook wakker gemaakt met de vraag of ik even wilde helpen de luifel naar binnen te halen. Natuurlijk.
We fietsen naar het station voor de metro naar Guggenheim. Die brengt ons in 3 kwartier naar Bilbao. We wandelen naar het museum en daar is het weer genieten hoor! Wat een schitterend museum: alleen het gebouw zelf is al een kunstwerk op zich en dan nog maar te zwijgen over de kunst die er wordt tentoongesteld en de manier waarop. We dwalen ruim 2 uur door het museum en we genieten, genieten…..

Als we buiten staan, willen we graag “even” naar de markthal in het oude centrum. Dat blijkt alles bij elkaar zeker 3 km. te zijn. Het lukt me (zelfs na 2 uur museumwandelen), maar ik ben kapot! Valt die markthal ook nog bitter tegen. Het is geen autentieke markthal die we verwachtten, maar een geheel gemoderniseerde,  ingekapseld in een modern winkelcentrum. We nemen niet eens de moeite om er verder in te gaan en lopen de straatjes van de oude wijk in, waar we op een pleintje uitrusten en een paar hapjes eten. De regen jaagt ons naar binnen, maar daar is het hartstikke gezellig en we nemen goed te tijd om uit te rusten. Op de weg terug maakt Peter nog even een omweg langs het oude station en vindt in de straten van St. Fransisco viltstiften, plastic hoesjes en sterke lijm, zodat we een dezer dagen een nieuw “waterproof” nummerbord kunnen fixen en de klep van het aanrecht weer kunnen voorzien van de losgeslagen magneet.
Nou ja, zo lang het alleen de magneten zijn die losslaan valt het allemaal wel mee!