Maandag 13 januari
Als de zon doorbreekt, gaan we douchen (brrr) en na een half uurtje is het weer heerlijk op temperatuur buiten. We eten een bakje yoghurt en nemen even een kijkje bij de buren waar op een klein veld een stuk of 18 buffels worden “uitgelaten”. Mooi om te zien, zo vlak naast de deur.
Als we helemaal opgewarmd zijn, laten we ons met de taxi naar Wat Manorom brengen. Boven op die Wat prijkt een gigantische hoog Buddhabeeld.
(Bij de wijsvinger van de rechterhand is een trapje zodat bezoekers de vinger even kunnen aanraken. Hier onder een foto waarop je kunt zien dat Peter dat ook doet, om goed te kunnen zien hoe groot dit beeld is.)
De Wat zelf is volgens ons nog niet helemaal af, want het is er vrij leeg en op een paar mooie beelden na, is er weinig te zien binnen. Ook nadat we met de lift naar boven zijn gegaan, is vooral de afmeting van de Buddha indrukwekkend en het uitzicht op de stad en op Laos aan de andere kant van de rivier.
Wanneer we boven zijn, word ik aangesproken door een groepje studenten “of ze me mogen interviewen”. Natuurlijk mag dat, nooit te beroerd om studenten te helpen.
Veel verder dan “Waar komt u vandaan?”, “Wat doet u hier in Thailand?” en “Hoe oud bent u?” komt ze niet met haar vragen, maar mijn antwoorden vindt ze interessant genoeg. Ze wordt pas echt enthousiast als ze hoort dat we overmorgen naar haar geboorteplaats gaan en heet ons nu alvast welkom.
We wandelen ook nog naar het iets lager gelegen slangenwezen Naga. Hij ligt op een prachtige plek en aan de duizenden rode wenslinten te zien die rondom de plek zijn opgehangen, een plek die druk bezocht wordt. Ook de voetafdruk van Buddha is hier te vinden. (Die was nog reislustiger dan wij, dat kan niet anders.)
De middag brengen we lezend en luierend in het zonnetje door.