De ontvangst op de camping Au coeur du Vendôme is verrassend. De eigenaresse zoekt in de computer naar onze naam, zegt “OK” en “Mijn man wijst u naar uw plaats.” C’est tous.
“Mijn man” blijkt een lieve man, die ons heel geduldig uitlegt uit welke gigantisch grote plekken we kunnen kiezen en waar de zon op- en ondergaat! We kiezen een prachtige plek aan de rivier, maar natuurlijk de verkeerde. De zon komt veel te laat op onze plek, waardoor de tent lang vochtig blijft en de zon staat er de hele middag verder aan de voorkant op te branden, dus is het bloedheet daar. Maar dat is geen enkel probleem zolang we daar staan: schaduw is er altijd te vinden. Het wordt pas een probleem de ochtend van vertrek naar de Auvergne, maar dat duurt nog 4 nachten…
(Het is lang licht ’s avonds: heerlijk!)
Een volgende verrassing vinden we in de ruimschoots aanwezige toiletten. Netjes, dat wel gelukkig, maar alle fantastisch mooie toiletpapierhouders zijn leeg. En dat blijven ze! Goed voorbereid naar het sanitair dus.
Peter gaat even om de wifi-code vragen en neemt wat koelelementjes mee. Hij komt terug met een zeer ontevreden gezicht: voor de wifi moet per uur (!) betaald worden en er is geen plaats in de vriezer voor 2 kleine koelelementen (hij ligt vol met ijsco’s waarvan ik me afvraag wie die hier in vredesnaam gaan afnemen de komende weken: geen kind te zien en de bejaarden die we hier rondom ons zien, zullen in hun luxe campers hun koelkasten zelf wel vol ijsco’s hebben liggen of bestellen een grote coupe ijs op een van de vele terrassen in het gezellige stadje.) Ik kan het niet verkroppen en ga met 2 koelelementjes naar de receptie. Ik passeer onze voorburen (een Engelse heer van stand met zijn echtgenote). Nadat ik ze gegroet heb, vraag ik hen of ze weten hoe ik de elementjes bevroren krijg, omdat er geen plaats is in de ijscokist. Het probleem is opgelost: hij heeft een grote vrieskist en daar mogen we ze opladen. “I wont’t charge you for charging”, zegt hij met een big smile.
Even later ga ik het toch ook nog eens proberen bij de receptie. Ik heb geluk. “Mijn man” staat in de buurt van de ijscokist voor de receptie iets te repareren en kijkt me vragend aan. Ik vertel hem dat we grote koelproblemen hebben (het is de komende 2 dagen erg warm) en hij zegt dat hij wel plaats maakt tussen de ijsco’s. Dus aan koelelementen geen gebrek de komende dagen. Als ik bij het wisselen de eigenaresse zelf aantref, wrijft ze me weer maar eens in dat ze eigenlijk geen plek heeft ivm de ijsco’s. Een rotopmerking over de verkoopcijfers deze week slik ik maar in: ik denk dat ze het niet gemakkelijk heeft.
Morgen gaan we de stad verkennen aan de hand van een stadswandeling.